استراتژی متنوع سازی سبد

استراتژی های معاملاتی جدید - روش قیمت دهی سبد

الزامات رو به افزایش برای فن آوری های معاملاتی مدرن و پیوندها و مناسبات پیچیده بین دارائی های مالی منجر به توسعۀ روش های جدید تحلیل و معامله شده اند. یک روش مدرن از این دست از سوی شرکت توسعۀ فن آوری های تجاری نت ترید ایکس (NetTradeX)

با حمایت شرکت مالی IFC Markets ارائه شده است. این محصول مشترک "روش قیمت دهی سبد (PQM)" نامیده می شود.

بی همتایی

این دو شرکت بر خلاف بسیاری از رقبای شان که یک گروه "استاندارد" از ابزارهای مالی را به عنوان خدمات معاملاتی شان ارائه می دهند، موفق شده اند گامی رو به جلو نه تنها در تحقق پیاده سازی اصول روش سبد معاملاتی در سیستم معاملاتی مشتریان بردارند بلکه این امکان را برای شان فراهم ساخته اند که ابزار مالی شخصی منحصر به فرد و مختص به خودشان را ایجاد کنند.

ماهیت روش قیمت دهی سبد (PQM)

ماهیت روش قیمت دهی سبد (PQM) بسیار ساده اما در عین حال بسیار نویددهنده است چراکه این روش دارای محدوده های کاربردی بسیار فراوان است. این روشی است که در آن امکان ترکیب ابزارهای مالی فراهم می شود. در این روش با دادن وزن مورد نظر به دارائی ها می توان سبدهای معاملاتی ایجاد کرد. این روش نه تنها شامل پوزیشن های خرید بلکه شامل پوزیشن های فروش نیز می شود و از همه مهمتر اینکه در این روش می توان یک واحد مالی جدید ایجاد کرد، محصولی که برای مقایسۀ دو گروه از دارائی ها بکار می رود. در این روش ارزش تمام دارائی ها به دلار آمریکا نشان داده می شود که مقایسه را آسان تر می کند.

مفهوم روش معاملاتی سبد معاملاتی PQM بسیار شبیه به نرخ مبادلاتی ارزها است. به همان شکل که در جفت ارزها شاهد این هستیم که ارز پایه به واحد ارز مظنه تعریف می شود. تفاوت در این است که در روش PQM بجای دو ارز پایه و مظنه، دو سبد وجود دارند. جمع ارزش تمام دارائی های تطبیق یافته با وزن های مرتبط شان در یک سبد یک ارزش مطلق بر مبنای دلار برای هر سبد ارائه می دهد. این روش در هنگام مقایسۀ ارزش های مطلق دو سبد (سبد پایه و سبد مظنه) نرخی را محاسبه می کند که به به عنوان "قیمت" ساختار ترکیبی جدید (ابزار ترکیبی شخصی) در نظر گرفته می شود و می تواند به عنوان ارزش سبد پایه تفسیر شود که به واحد سبد مظنه بیان می شود.

مزایای روش

به این ترتیب روش PQM چه مزایایی دارد برای معامله گری که به منظور پیاده سازی ایده های معاملاتی اش به دنبال فرصت های جدید است، برای مدیران سرمایه ای که به دنبال یافتن ویژگی های بازگشت ریسک بهینه است، این روش چه مزایایی دارد؟ و در آخر، برای یک فرد معمولی که علاقمند به فعالیت در بازارهای مالی است و به دنبال درک پیچیدگی رابطۀ متقابل بین دارائی مالی است، این روش چه مزیت هایی دارد؟

فعالان بازار، بسته به تحلیل های خودشان و ریسک هایی که می توانند بپذیرند، فقط با ابزارهای معاملاتی و مدل های خاصی کار می کنند و با استفاده از نرم افزارهای متنوع سعی می کنند که استراتژی های معاملاتی شان را پیاده سازی کنند. به این ترتیب، انعطاف برای ایجاد سبدهای ترکیبی این امکان را استراتژی متنوع سازی سبد میسر می کند که بتوان تنوع بسیار زیاد ایده های معاملاتی را به کار گرفت.

انعطاف روش

بکار گیری روش PQM امکان انتقال ایده به سیستم تحلیلی معاملاتی را فراهم می کند و ضمن ارزیابی کارآیی اش در گذشته، تنوعی از ابزارهای تحلیل تکنیکی را برای پیش بینی وضعیت آینده بکار می گیرد. در حقیقت، معامله گر با گریز از محدودیت های موجود در تعداد دارائی های مالی ای که در دسترسش قرار دارند، اقدام به ایجاد یک محصول شخصی و یک ایدۀ معاملاتی برای خودش می کند که بطور کمّی بوسیلۀ ایجاد سبدهای ترکیبی در پلتفرم معاملاتی-تحلیلی بیان می شود که دارای تاریخچۀ قیمتی مختص به خود می باشد و آماده است که تحلیلی با ابعاد بزرگ را بکار گیرد.

ارزش چنین روشی در وحلۀ اول انعطافش است که افق های جدیدی را برای تجارت و تحلیل باز می کند. بعلاوه این امکان را برای معامله گران فراهم می کند که محصولات مالی منحصر به فرد مختص به خودشان را ایجاد کنند. در نتیجه خلاقیت و نوآوری معامله گر به اوج خود می رسد که به نوبۀ خود یکی از عوامل کلیدی در موفقیت به حساب می آید. روش PQM به سرعت باعث می شود که استراتژی متنوع سازی سبد دو سبد دارائی تبدیل به یک ابزار معاملاتی مستقل شوند که دارای قیمت و تاریخچۀ مختص به خود است. با استفاده از این روش تعداد نامحدودی از سبدهای معاملاتی، تعداد نامحدودی از ابزارهای معاملاتی و فرصت های جدیدی در اختیار معامله گر قرار می گیرند.

مطالعات نشان می دهند که کاربرد روش PQM می تواند برای طیف گسترده ای از استراتژی های سرمایه گذاری فوق العاده مفید باشد. با توجه به تعداد نامحدود گزینه های ابزارهای ترکیبی فقط بخشی از مثال های فراوانی را که می توان در این رابطه زد، در ذیل می آوریم.

معاملۀ سبد

روش PQM معاملۀ سبد معاملاتی ترکیبی ارتباط تنگاتنگی با مبانی نظریۀ جدید سبد معاملاتی دارد (به عنوان مثال، تحلیل متوسط واریانس Harry Markowitz ) . سوال ایجاد یک سبد ترکیبی ارتباط مستقیم با مفاهیم ارتباط دارائی های مالی، مدیریت و تنوع خطرات و جستجو برای ساختار سبد بهینه دارد. روش PQM امکان ایجاد سبدهای دارائی را فراهم می آورد که با پارامترهای فردی سرمایه گذار در پذیرش خطر و نیاز به بازگشتش منطبق هستند. بعلاوه، این روش این امکان را فراهم می کند که معامله گر بسته به اینکه دارائی در سبد پایه باشد یا سبد مظنه هم پوزیشن های خرید استراتژی متنوع سازی سبد و هم پوزیشن های فروش باز کند.

روشی نوآورانه برای مطالعه و تحلیل بازارهای مالی

پس از ایجاد یک ابزار ترکیبی، تاریخچۀ قیمتی، یک بازدۀ مربوط به گذشتۀ سبد ترکیبی را نشان خواهد داد. اگر یک ارز به عنوان تنها مؤلفۀ سبد مظنه انتخاب شده باشد، معامله گر می تواند انتخاب کند که بتواند نمودار قیمتی را در قیمت های مطلق سبد ترکیبی ترسیم نماید. معامله گر اغلب تمایل دارد رفتار سبد را در ارتباط با تمام بازار مورد مقایسه قرار دهد. به عنوان مثال، ممکن است یک شاخص سهام به عنوان مؤلفۀ مظنه در یک سبد ترکیبی انتخاب شود، که به عنوان شاخص وابسته کارآیی استراتژی عمل خواهد کرد. اگر استراتژی شامل فروش دارائی ها شود، آنها باید در مؤلفۀ مظنه در سبد ترکیبی قرار گیرند، بعد از آن نمودار کاملاً با مفهوم روش منطبق خواهد بود و تغییر ارزش سبد پایه را با تعداد واحدهای سبد مظنه بازتاب می دهد.

معامۀ اسپردی

استراتژی معاملۀ اسپرد بر اساس جستجوی همگرایی و واگرایی قیمت برای ابزارهای مشابه پایه ریزی شده است. قیمت های ابزارهای مالی ممکن است همزمان با عوامل اقتصادی یکسان، واکنش نشان دهند اما سرعت و حساسیت این واکنش ممکن است متفاوت باشد. روش PQM برای تعیین چنین الگوهایی در تاریخچه های با قدمت زیاد، ضروری می شود. برای پیاده سازی این استراتژی، کافی است که نموداری ایجاد کنید که تغییرات مرتبط قیمتی، سرعت این تغییرات و میزان حساسیت به عوامل اقتصادی معمول را نمایش دهد.

معامله حول و حوش یک میانگین

این استراتژی بر اساس جستجو برای یک ارتباط باثبات بلندمدت دارائی ها بنا شده است که به سختی با نوسانات کوتاه مدت شکسته می شود. البته در کوتاه مدت، نرخ از سطح ثبات بلندمدت منحرف می شود اما بعد از آن دوباره به آن سطح بازمی گردد. روش PQM برای چنین روش معامله ای بسیار موثر است چراکه نمودارهای تاریخی لازم برای تعیین سطوح برگشت-متوسط بلندمدت را فراهم می کند و امکان کاربرد ابزارهای تحلیل تکنیکی برای باز کردن و بستن پوزیشن های معاملاتی را میسر می سازد.

ابزاری برای پوشش ریسک (هِج)

ایجاد یک سبد ترکیبی فقط به این منظور نیست که فرصت های جدید برای سودهای سفته بازی و ریسکی پدید آید بلکه از آن می توان برای پوشش خطر نیز استفاده کرد. با فرض توسعۀ فرآینده های اقتصادی، می توان سبدهایی با خصوصیات دلخواه (حساسیت) نسبت به عوامل بنیادی و اقتصاد کلان خاص و معین ایجاد کرد. بنابراین، اگر این امکان وجود دارد که بتوان حساسیت یک سبد را به یک عامل خاص به حداقل کاهش داد، در آن صورت خواهیم گفت قیمت سبد ترکیبی از این عامل تاثیر اندکی خواهد گرفت یا اینکه هیچ تاثیری نخواهد گرفت.

استراتژی معاملاتی انتخاب شده هر چه که باشد، روش PQM می تواند مفید واقع شود و این فقط در مورد معامله گران صدق نمی کند. این روش فرصت های جدید قابل توجهی برای تحلیل گران، اقتصاددانان و مدیران سرمایۀ سبدها فراهم می آورد که می توانند به وسیلۀ آن روابط متقابل بین دارائی های جدا از هم و ترکیب های شان را درک کرده و تحلیل کنند.

استراتژی تنوع سازی سبد سهام بهینه با استفاده از معیارهای ریسک WCVaR و β مقایسه آن با روش مونت کارلو مقاله

انتخاب سبد بهینه سهام از اهداف اصلی مدیریت سرمایه است. معیارهای متعددی برای اندازه‌گیری ریسک سبد سرمایه‌گذاری و انتخاب سبد بهینه ارائه‌شده است. در این پژوهش مدل کاربردی WCVaR با روش مونت‌کارلو برای اندازه‌گیری ریسک سبد سهام و انتخاب یک سبد بهینه وزنی متنوع استفاده شد. WCVaR یکی از جدیدترین سنجه‌های ریسک است و نواقص مدل VaR و CVaR را پوشش می‌دهد. این پژوهش از اطلاعات روزانه ده شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره 1397-1387 استفاده نمود. این پژوهش در حالت حداقل ریسک WCVaR به مقایسه میانگین بازده سرمایه‌گذاری و میانگین ارزش سرمایه‌گذاری در سبدهای منتخب با دو روش برنامه‌ریزی خطی و مونت‌کارلو می‌پردازد. نتایج حاصل از برآورد مدل با استفاده روش برنامه‌ریزی خطی، نشان داد که تغییر معیار بهینه‌سازی منجر به تغییر وزن سهام سبد و تغییر استراتژی تنوع سازی در سبد سهام بهینه خواهد شد. به‌طوری‌که از بین 44 سبد با وزن‌های مختلف بهینه‌ترین سبد وزنی متنوع بر اساس ارزش سبد و بازده تحت معیار WCVaR سبد شماره 16 و 25 است. همچنین نتایج نشان داد که در سبد بهینه مقدار ریسک و بازدهی بیشتری با شبیه‌سازی مونت‌کارلو نسبت به برنامه‌ریزی خطی برآورد شده است. درنهایت نیز با مقایسه ریسک WCVaR و β با روش

Choosing an optimal portfolio is one of the main goals of financial management. The initial strategy is to zero the risk of non-systematic risk by diversification in the optimal portfolio. In this research, WCVaR applied model and linear programming method for stock market risk measurement and selection of a weight optimized portfolio were used. WCVaR is one of the newest risk measurements and covers the defects of the VaR and CVaR models. This research 11-year period information (1387 -1397) was used from actual data of 10 different companies accepted in Tehran Stock Exchange. This research uses data from ten companies accepted in TESM during the period of 1397-1387. The results of model estimation using the linear programming method in Matlab software showed that changing the benchmark optimization would lead to a change in the weight of the basket stock and change the strategy of diversification in the optimal portfolio. The results of estimating the model using the linear programming method showed that changing the optimization criterion will lead to a change in the stock weight of the portfolio and a change in the diversification strategy in the optimal stock portfolio. Among the 44 baskets with different weights, the most optimal

خلاصه ماشینی:

به اين ترتيب سؤال هاي اصلي اين پژوهش به اين ترتيب است : - تحت معيارهاي ارزش سبد و بازدهي مورد انتظار چه سبدي بهينه است ؟ - تنوع سازي سهام (وزن سهام در سبد بهينه ) با استفاده از بهينه سازي تحت معيارهاي مختلف ريسک به چه شکلي تغيير خواهد نمود؟ - بر اساس وزني که مبتني بر سنجه ريسک WCVaR و н است ، بازدهي سبد بهينه در کدام روش بيشتر است ؟ - مقدار ريسک و بازدهي در سبد بهينه مبتني بر سنجه ريسک WCVaR در روش برنامه ريزي خطي و مونت کارلو چه تغييري ميکند؟ به اين منظور با استفاده از اطلاعات ١٠ شرکت مختلف پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره ١٣٩٧-١٣٨٧ و کاربرد روش برنامه ريزي خطي و مدل ارزش در معرض خطي شرطي وزني (WCVaR) تحت معيارهاي مجزاي ارزش سبد- ريسک و بازدهي مورد انتظار- ريسک و به طور هم زمان ، سبدهاي بهينه از بين ٤٤ سبد شبيه سازي شده ، انتخاب خواهند شد تا فرض تنوع سازي مورد آزمون قرار گيرد. مرضيه بيات ، مهدي معدنچي و حسين موسي زاده در پژوهش خود تلاشي براي بررسي مدل انتخاب سبد بهينه با ترکيب بدترين حالت ارزش در معرض خطر مشروط WCVaR و مدل چندعاملي و تخمين ريسک و بازدهي سبد و مقايسه ريسک و بازدهي اين مدل با ريسک و بازدهي در مدل CVaR است که با توجه به داده هاي بازار بورس اوراق بهادار تهران به بررسي ٦٦ سبد در طول ١١ سال پرداختند که در بهينه سازي پايدار با ترکيب WCVaR و مدل جند عاملي نسبت به بهينه سازي CVaR عملکرد بهتري را براي سرمايه گذار محقق ميسازد[٣]. / ١٢٥ يادداشت ها ١ Markowitz ٢ Gilli & Kellezi ٣ Baumol ٥Konno, Yamazaki ٤ Rockafellar, Uryasev ٧ Goh,J,Zhang ٨ Zhu and Fukushima ٩K.

استراتژی تنوع سازی سبد سهام بهینه با استفاده از معیارهای ریسک WCVaR و β مقایسه آن با روش مونت کارلو مقاله

انتخاب سبد بهینه سهام از اهداف اصلی مدیریت سرمایه است. معیارهای متعددی برای اندازه‌گیری ریسک سبد سرمایه‌گذاری و انتخاب سبد بهینه ارائه‌شده است. در این پژوهش مدل کاربردی WCVaR با روش مونت‌کارلو برای اندازه‌گیری ریسک سبد سهام و انتخاب یک سبد بهینه وزنی متنوع استفاده شد. WCVaR یکی از جدیدترین سنجه‌های ریسک است و نواقص مدل VaR و CVaR را پوشش می‌دهد. این پژوهش از اطلاعات روزانه ده شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره 1397-1387 استفاده نمود. این پژوهش در حالت حداقل ریسک WCVaR به مقایسه میانگین بازده سرمایه‌گذاری و میانگین ارزش سرمایه‌گذاری در سبدهای منتخب با دو روش برنامه‌ریزی خطی و مونت‌کارلو می‌پردازد. نتایج حاصل از برآورد مدل با استفاده روش برنامه‌ریزی خطی، نشان داد که تغییر معیار بهینه‌سازی منجر به تغییر وزن سهام سبد و تغییر استراتژی تنوع سازی در سبد سهام بهینه خواهد شد. به‌طوری‌که از بین 44 سبد با وزن‌های مختلف بهینه‌ترین سبد وزنی متنوع بر اساس ارزش سبد و بازده تحت معیار WCVaR سبد شماره 16 و 25 است. همچنین نتایج نشان داد که در سبد بهینه مقدار ریسک و بازدهی بیشتری با شبیه‌سازی مونت‌کارلو نسبت به برنامه‌ریزی خطی برآورد شده است. درنهایت نیز با مقایسه ریسک WCVaR و β با روش

Choosing an optimal portfolio is one of the main goals of financial management. The initial strategy is to zero the risk of non-systematic risk by diversification in the optimal portfolio. In this research, WCVaR applied model and linear programming method for stock market risk measurement and selection of a weight optimized portfolio were used. WCVaR is one of the newest risk measurements and covers the defects of the VaR and CVaR models. This research 11-year period information (1387 -1397) was used from actual data of استراتژی متنوع سازی سبد 10 different companies accepted in Tehran Stock Exchange. This research uses data from ten companies accepted in TESM during the period of 1397-1387. The results of model estimation using the linear programming method in Matlab software showed that changing the benchmark optimization would lead to a change in the weight of the basket stock and change the strategy of diversification in the optimal portfolio. The results of estimating the model using the linear programming method showed that changing the optimization criterion will lead to a change in the stock weight of the portfolio and a change in the diversification strategy in the optimal stock portfolio. Among the 44 baskets with different weights, the most optimal

خلاصه ماشینی:

به اين ترتيب سؤال هاي اصلي اين پژوهش به اين ترتيب است : - تحت معيارهاي ارزش سبد و بازدهي مورد انتظار چه سبدي بهينه است ؟ - تنوع سازي سهام (وزن سهام در سبد بهينه ) با استفاده از بهينه سازي تحت معيارهاي مختلف ريسک به چه شکلي تغيير خواهد نمود؟ - بر اساس وزني که مبتني بر سنجه ريسک WCVaR و н است ، بازدهي سبد بهينه در کدام روش بيشتر است ؟ - مقدار ريسک و بازدهي در سبد بهينه مبتني بر سنجه ريسک WCVaR در روش برنامه ريزي خطي و مونت کارلو چه تغييري ميکند؟ به اين منظور با استفاده از اطلاعات ١٠ شرکت مختلف پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره ١٣٩٧-١٣٨٧ و کاربرد روش برنامه ريزي خطي و مدل ارزش در معرض خطي شرطي وزني (WCVaR) تحت معيارهاي مجزاي ارزش سبد- ريسک و بازدهي مورد انتظار- ريسک و به طور هم زمان ، سبدهاي بهينه از بين ٤٤ سبد شبيه سازي شده ، انتخاب خواهند شد تا فرض تنوع سازي مورد آزمون قرار گيرد. مرضيه بيات ، مهدي معدنچي و حسين موسي زاده در پژوهش خود تلاشي براي بررسي مدل انتخاب سبد بهينه با ترکيب بدترين حالت ارزش در معرض خطر مشروط WCVaR و مدل چندعاملي و تخمين ريسک و بازدهي سبد و مقايسه ريسک و بازدهي اين مدل با ريسک و بازدهي در مدل CVaR است که با توجه به داده هاي بازار بورس اوراق بهادار تهران به بررسي ٦٦ سبد در طول ١١ سال پرداختند که در بهينه سازي پايدار با ترکيب WCVaR و مدل جند عاملي نسبت به بهينه سازي CVaR عملکرد بهتري را براي سرمايه گذار محقق ميسازد[٣]. / ١٢٥ يادداشت ها ١ Markowitz ٢ استراتژی متنوع سازی سبد Gilli & Kellezi ٣ Baumol ٥Konno, Yamazaki ٤ Rockafellar, Uryasev ٧ Goh,J,Zhang ٨ Zhu and Fukushima ٩K.

مدیریت دارایی چیست و چه مزایایی دارد؟

برای این که بتوان در بازارهای مالی موفق شد، افراد باید دانش و اطلاعات کافی داشته باشند. بررسی شرایط هر بازار و انتخاب بهترین زمان برای ورود به یک سرمایه‌گذاری یا خروج از آن، تعیین‌کننده سود کسب شده از سرمایه‌گذاری است. بنابراین همواره باید با چشم باز تصمیم‌گیری کرد. داشتن استراتژی‌های مالی نیز یکی دیگر از قدم‌های موفقیت در بازارهای مالی است. افراد یا خود باید استراتژی سرمایه‌گذاری خود را انتخاب کنند یا این از اشخاص حرفه‌ای در آن زمینه کمک بگیرند. مدیریت دارایی می‌تواند یک استراتژی باشد که به افراد برای کسب سود بیشتر کمک می ‌کند. در ادامه به توضیح مدیریت دارایی می‌پردازیم.

مدیریت دارایی چیست؟

مدیریت دارایی یا Asset Management در بازارهای مالی به معنی مدیریت همه یا بخشی از سرمایه افراد توسط افراد خبره و با دانش بالا یا شرکت‌های مالی است. افراد خبره یا شرکت‌های مالی، سرمایه دیگران را مدیریت کرده و براساس بررسی‌ها و تحلیل‌های خود بهترین روش برای سرمایه‌گذاری برای حفظ سرمایه و افزایش آن را در پیش می‌گیرند. همان طور که هر کسی می‌تواند به طور مستقیم در بازارهای مختلف مانند زمین و املاک، طلا و ارز، بورس و سهام و . فعالیت کرده و سرمایه‌گذاری کند، می‌تواند روشی ساده‌تر و کم‌ریسک‌تر را انتخاب کرده و سرمایه خود را به دست کسانی بسپارد که سال‌ها است تجربه فعالیت و سرمایه‌گذاری در همه بازارهای مالی را داشته، بنابراین بهترین انتخاب را نیز می‌توانند داشته باشند. به این افراد که دانش مالی بالا و تجریبات فراوان دارند، مدیران مالی می‌گویند. مدیران مالی با در نظر گرفتن همه مزایا و خطرات سرمایه‌گذاری، بهترین استراتژی‌های معاملاتی را تعیین کرده و همواره تلاش ‌می‌کنند تا سرمایه در اختیار خود را افزایش دهند. از آن جایی که درآمد مدیران مالی در گرو سود مشتریان خود است، آن‌ها بهترین عملکرد خود را نشان خواهند داد و هیچگونه تضاد منافعی با مشتریان خود ندارند.

هدف از مدیریت دارایی چیست؟

هدف از مدیریت دارایی در وهله اول را می‌توان حفظ سرمایه و در مرحله بعد افزایش آن دانست. همان طور که توضیح دادیم، منافع مدیران دارایی با منافع مشتریان خود در یک راستا است که این موضوع سبب می‌شود آن‌ها همواره برای حفظ و افزایش ثروت مشتریان خود تلاش کنند و به دنبال سود بیشتر برای مشتریان که متعاقب آن، سود برای خودشان نیز به ارمغان می‌آورد، باشند. مدیران دارایی با متنوع‌سازی سبد سرمایه‌گذاری افراد، ریسک سرمایه‌گذاری را کم کرده و بازدهی سبد را بالا می‌برند. آن‌ها همواره فرصت‌های سرمایه‌گذاری را حتی زودتر از دیگران شناسایی کرده و انتخاب می‌کنند. آنچه که در سرمایه‌گذاری و کسب سود مهم است، انتخاب بهترین زمان برای ورود یا خروج است. مدیران دارایی با وجود دانش و تجربه بالا و دسترسی به منابع اطلاعاتی بیشتر می‌توانند این زمان‌ها vh به درستی شناسایی کنند.

مدیریت دارایی چه مزایایی دارد؟

همان طور که متوجه شدید مدیریت دارایی مزایای فراوانی دارد. از جlله:

• استفاده از دانش استراتژی متنوع سازی سبد و تجربه افراد حرفه‌ای و خبره
• مدیریت و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری
• مدیریت و متنوع‌سازی سبد سرمایه‌گذاری
• حفظ ثروت و افزایش بازدهی سبد سرمایه‌گذاری
• مدیریت زمان

مواردی که در بالا ذکر شد چندی از مزایای مدیریت دارایی است که استفاده آن برای افراد به همراه خواهد داشت.

خدمات مدیریت دارایی شامل چه مواردی می‌شود؟

مدیران دارایی و شرکت‌های مدیریت دارایی خدمات متنوعی را ارائه می‌دهند. دو خدمت بسیار مهمی که در بخش مدیریت دارایی می‌توان از آن نام برد، سبدگردانی و مدیریت صندوق‌های سرمایه‌گذاری است. هر دوی این خدمات جزو روش‌های سرمایه‌گذاری غیرمستقیم است که افراد سرمایه خود را برای مدیریت به دیگران می‌سپارند. شرکت‌های ارائه دهنده مدیریت دارایی از طریق سبدگردانی و یا از طریق ارائه صندوق‌های سرمایه‌گذاری به مدیریت ثروت دیگران می‌پردازند. در مقالات « سبدگردانی چیست؟ » و « صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک چیست؟ » می‌توانید به طور کامل در خصوص این نوع خدمات اطلاعات کسب کنید.

برای استفاده از خدمات مدیریت دارایی باید چه کرد؟

برای استفاده از خدمات مدیریت دارایی باید به شرکت‌های مدیریت دارایی مراجعه کرد. این شرکت‌ها مجوز فعالیت از سازمان بورس و اوراق بهادار کشور داشته و تحت نظارت نهادهای مرتبط کار می ‌کنند. بنابراین نباید به هر فردی که خود را مدیر دارایی معرفی می‌کند، استراتژی متنوع سازی سبد اعتماد کرد و باید از منابع معتبر مانند سایت سازمان بورس این اطلاعات را کسب کرد. برای مثال برای آشنایی با شرکت‌های سبدگردان می‌توان به سایت نهادهای مالی دارای مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار و برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری به سایت مرکز پردازش اطلاعات مالی شرکت مدیریت فناوری بورس تهران مراجعه کرد. پس از بررسی شرکت‌ها و عملکرد آن‌ها، با مطالعه اطلاعات آن‌ها می‌توان بهترین سبدگردان یا صندوق سرمایه‌گذاری را انتخاب کرد و از طریق مراحل سرمایه‌گذاری ارائه شده، از خدمات آن‌ها استفاده کرد.

سخن آخر

همان طور که توضیح دادیم مدیریت دارایی نوعی خدمت در بازارهای مالی است که به جای سرمایه‌گذاری مستقیم، سرمایه‌گذاری غیرمستقیم را پیشنهاد می‌دهد. مدیریت دارایی با هدف حفظ و افزایش دارایی افراد ارائه می‌شود و شرکت‌های ارائه دهنده خدمات مدیریت دارایی باید دارای مجوزهای فعالیت از سازمان‌ها مربوطه باشند. سبدگردانی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری از خدمات شرکت‌های مدیریت دارایی است که افراد باید از طریق منابع معتبر آن‌ها را انتخاب کنند. در کنار مزایای بسیاری که مدیریت دارایی دارد این نکته نیز مورد توجه است که افراد کنترل زیادی بر سبد سرمایه خود ندارند و تنها می‌توانند از تصمیم‌های اخذ شده مدیران دارایی باخبر شوند و یا این که در راستای تصمیمات آن‌ها نظراتی را ارائه دهند که این موضوع می‌تواند برای بسیاری از افراد خوشایند نباشد. همچنین مدت زمان سرمایه‌گذاری در نظر گرفته شده برای استفاده از خدمات مدیریت دارایی به طور معمول طولانی مدت است و بازه‌های بلندتری را نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌ها در نظر می‌گیرند. با این حال، مدیریت دارایی در طول زمان می‌تواند بازدهی‌های بالاتر با ریسک کمتری را نسبت به سرمایه‌گذاری‌های مستقیم برای افراد به همراه آورد.

استراتژی تنوع‌گرایی چگونه ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد؟

تقریبا به‌طور روزانه در اخبار می‌توان شنید که یک شرکت، شرکت دیگری را خریداری کرده است. برخی از مطرح‌ترین سازمان‌ها (نظیر جنرال الکتریک و زیمنس) مجموعه‌ای از کسب‌وکارهای متنوع در صنایع مختلف و در بسیاری از کشورها را در اختیار دارند.

برای برخی دیگر، تنوع‌گرایی به معنی کاهش ریسک است. سرمایه‌گذاران، سبد سرمایه‌گذاری خود را متنوع می‌کنند تا اگر احیانا در یکی از بخش‌ها شکست خوردند، تبدیل به یک فاجعه‌ی استراتژی متنوع سازی سبد مالی برای آنها نشود. یا به عنوان مثالی دیگر، کشاورزان در مزارع خود چند محصول متنوع با زمان‌های برداشت مختلف کشت می‌کنند تا احتمال اینکه اتفاقاتی نظیر تغییرات شدید آب و هوایی، نتیجه‌ی کشت تمام سال آنها را از بین ببرد، کاهش یابد.

شرکت‌ها از تنوع به عنوان یک استراتژی کاهش ریسک استفاده می‌کنند، چرا که این استراتژی می‌تواند آسیب‌پذیری سود شرکت را در مواجهه با تغییرات خاص صنعت، کاهش دهد. به عنوان مثال، وقتی قیمت حامل‌های انرژی افزایش پیدا می‌کند، قیمت بسیاری از محصولات مصرفی نیز افزایش خواهد یافت. اگر کسب‌وکار اصلی شما مربوط به حمل و نقل باشد شاید بخواهید که یک شرکت فعال در حوزه‌ی نفت و گاز را خریداری کنید و با تأمین بدون واسطه‌ی سوخت، سود مورد نظر خود را تضمین کنید.

در حالی که تنوع‌گرایی به عنوان یک استراتژی می‌تواند باعث کاهش ریسک شود، اما در عین حال می‌تواند ریسک‌های جدید قابل ملاحظه‌ای را نیز به‌دنبال داشته باشد. چرا که این استراتژی می‌تواند شرکت را از قابلیت‌های کلیدی خود دور کند.

در این مقاله خواهیم دید که تنوع‌گرایی چیست، انواع مختلف تنوع کدامند و چرا شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران به این استراتژی روی می‌آورند.

تنوع‌گرایی چیست؟

تنوع‌گرایی از یک منظر به معنی کنار هم قرار دادن مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری‌ها یا واحدهای کسب‌وکار است به شیوه‌ای که در صورت به مشکل خوردن در یک صنعت، حوزه یا تجربه‌ی کاری، شکست‌ها و خسارت‌های کلی کنترل شوند و محدود گردند.

از منظر دیگر، تنوع‌گرایی به شرکتی اشاره دارد که وارد یک کسب‌وکار می‌شود که خارج از حوزه‌ی کسب‌وکار فعلی‌اش باشد؛ که به این معنی است که یک شرکت وارد حوزه‌ای می‌شود که درآن تخصص محدودی دارد. این کار معمولا با ریسک بالایی همراه است و به توجه و احتیاط بالایی نیاز دارد.

چهار نوع اصلی تنوع‌گرایی عبارتند از:

۱. متنوع‌سازی همگون

در اینجا، کسب و کار جدید به طور استراتژیک با کسب و کار موجود مرتبط است و شرکت مادر می‌تواند از فناوری و قابلیت‌های موجود خود برای اداره‌ی کارآمد کسب‌وکار جدید خود استفاده کند. (پایه‌ی اینگونه متنوع‌سازی شباهت در تکنولوژی‌های مورد استفاده بین محصولات مختلف است.) به عنوان مثال، وقتی شرکت کوکاکولا محصول آب معدنی خود را روانه‌ی بازار کرد، از تنوع همگون استفاده کرد. توجه داشته باشید که حتی اگر در تولید محصول جدید از فناوری‌های مرتبط استفاده شود، فعالیت‌های بازاریابی محصول جدید نسبت به محصول قبلی می‌تواند متفاوت باشند.

برای دستیابی به تنوع همگون، می‌توان از قابلیت‌های عملیاتی نیز استفاده نمود. اگر یک شرکت به عنوان مثال از سیستم توزیع و فروش عالی برخوردار باشد؛ می‌تواند با تکیه بر مزایای ناشی از این قابلیت‌ها، تولید و عرضه‌ی محصولات جدید را در دستور کار خود قرار بدهد و به دنبال رشد پایدار خود باشد.

به یاد داشته باشید که حتی اگر دو کسب‌وکار در اکثر موارد با هم مشترک باشند، ممکن است تفاوت‌های زیادی نیز با هم داشته باشند و به دلیل این تفاوت‌ها، مهارت‌ها و دانش جدید لازم است تا بتوان کسب و کار جدید را به طور کارآمد اداره و مدیریت کرد.

۲. متنوع‌سازی افقی

در این نوع از استراتژی تنوع، کسب و کار جدید محصولات یا خدماتی را ارائه می‌کند که ارتباطی به محصولات فعلی شرکت مادر ندارند و از نظر تکنولوژی هم متفاوتند، اما پایه‌ی مشتریان آنها مشترک است. در این حالت این دو نوع کسب‌وکار به عنوان کسب‌وکارهای موازی در نظر گرفته می‌شوند.استراتژی متنوع سازی سبد

سوپرمارکت‌های بزرگ معمولاً از استراتژی تنوع افقی به شکلی اثر بخش جهت عرضه‌ی محصولات متنوعی علاوه بر مواد غذایی نظیر لوازم خانگی، پوشاک، خدمات بانکی، خدمات ارتباطی و غیره استفاده می‌کنند. این شرکت‌ها در جذب مشتری بسیار خوب عمل می‌کنند و سپس محصولات متنوع خود را به آنان عرضه استراتژی متنوع سازی سبد می‌کنند.

۳. تنوع و یکپارچه‌سازی عمودی

در این جا، همه‌ی شبکه‌های کسب‌وکار (از خرید مواد خام و اولیه گرفته تا فروش محصول نهایی) می‌توانند درون شرکت مادر با یکدیگر مرتبط باشند. انواع خاص استراتژی‌های تنوع و یکپارچه‌سازی عمودی، عبارتند از:

تنوع محصول فرعی

شرکت مادر، محصولات فرعی (By-product) خود را به شرکت‌های دیگر می‌فروشد. ماشین آلات مورد استفاده در تولید که مقدار زیادی پلاستیک، فلز و مقوا را به عنوان دور ریز پس می‌دهند می‌توانند وارد چرخه‌ی اسقاط شده و به عنوان محصول فرعی به شرکت‌های دیگر فروخته شوند. همچنین پلاستیک، فلزات و مقوای زائدی که از تولید باقی می‌ماند را می‌توان به عنوان محصول فرعی به شرکت‌هایی که خریدار ضایعاتی نظیر ضایعات فلز هستند، فروخت. پس می‌توان از طریق محصولات فرعی برای سازمان جریان درآمدی ایجاد کرد.

تنوع پیوسته

کسب‌وکارها به شیوه‌های مختلف زنجیره‌ی عملیاتی خود را دنبال می‌کنند. فرض کنید که یک شرکت تولیدکننده‌ی خمیردندان ایده‌ی جدیدی برای بسته‌بندی محصول خود داشته باشد. این شرکت متوجه می‌شود که هیچ تأمین کننده‌ای نمی‌تواند دقیقاً آنچه که آنها می‌خواهند را ارائه کند. پس دست به کار می‌شود و یک شرکت محصولات پلاستیکی ایجاد می‌کند و محصولات موردنظرشان برای بسته‌بندی را خودشان تولید می‌کنند. برای استفاده‌ی حداکثری از ظرفیت دستگاه‌های خود، محصولات پلاستیکی دیگری نیز تولید می‌کنند. از سوی دیگر نیاز آنها برای دسترسی به جریان مواد خام و اولیه، آنها را بر این می‌دارد که یک شرکت حمل و نقل نیز خریداری کنند. از طرفی دیگر فشار سازمان‌های محافظ محیط زیست باعث می‌شود تا امکانات تحقیقاتی فراهم آورند استراتژی متنوع سازی سبد تا بتوانند نوع جدید از پلاستیک برای بسته‌بندی خمیر دندان استفاده کنند که ضرر کمتری برای محیط زیست داشته باشد و در نهایت بر روی عملیات بازیافت پلاستیک سرمایه گذاری لازم را انجام می‌دهند و جالب است که همه‌ی این فعالیت‌ها از تولید خمیردندان شروع می‌شود!

۴. متنوع‌سازی ناهمگون

در این نوع از تنوع، کسب و کار جدید کاملا نامرتبط با کسب‌وکار مادر است و ایجاد یا خرید کسب‌وکار جدید به قابلیت‌های تکنولوژیک یا هر قابلیت دیگری بستگی ندارد. رایج‌ترین دلیل برای استفاده از این استراتژی کاهش ریسک مالی، افزایش سود کلی، دستیابی به سرمایه یا نقدینگی جدید، جذب مشتریان جدید یا به‌دست آوردن قدرت بیشتر در بازار سرمایه است.

بسیاری از سرمایه‌گذاران به دلیل سروکار داشتن با ریسک بسیار، با تنوع‌سازی ناهمگون مخالفند. آنها معتقدند که سهامداران (و نه شرکت‌ها) مسئول متنوع‌سازی خود هستند و می‌توانند به جای سرمایه‌گذاری روی شرکت‌ها این کار را برای خودشان از طریق کسب‌وکارها و صنایع مختلف انجام دهند.

آنها بیان می‌کنند که شرکت‌ها باید با استفاده از دارایی‌ها و قابلیت‌های خود بر حداکثر کردن ارزش سهام خود تمرکز کنند. دور شدن از قابلیت‌های اصلی احتمال اشتباه را افزایش می‌دهد و ممکن است ریسک‌های غیرضروری به کاهش ارزش سهام منجر شود.