آینده Nft‌ و حقوق ناشران

بخش فناوری و صنعت بازی های ویدیویی در حال آماده شدن برای ظهور متاورس هستند: شبکه ای از دنیا های مجازی سه بعدی، که در آن انسان ها می توانند از نظر اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر عمدتاً از طریق آواتارها تعامل داشته باشند.

آیا NFT در ایران و جهان قانونی است؟ قوانین ان اف تی

آیا NFT قانونی است؟

وضعیت NFT در ایران و جهان چگونه است؟ قانونی است یا غیرقانونی؟

اگر شما هم به دنبال رسیدن به پاسخ این سوال هستید، حتما تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.

در واقع NFT یکی از فناوری های نوظهور در دنیای ارزهای دیجیتال است که به شما این امکان را میدهد تا روی فایل و هنرهای دیجیتالی سرمایه گذاری کنید.

آینده NFT در ایران چگونه خواهد بود؟

NFT آینده درخشانی پیش رو دارد و تا همینجا توانسته جای خود را میان کاربران دنیای سرمایه گذاری دیجیتال چه در ایران و چه در جهان پیدا کند. NFT ها امروزه مخاطبان بسیاری را به سوی خود جلب کرده اند و بر همین اساس میتوان حدس زد که چه آینده خوبی در انتظار آنهاست. از طرفی باید نسبت به بازار ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین هم آگاهی داشته باشید چون این بازار روی آینده NFT موثر است. در دوره جامع مستر NFt از صفر تا صد دنیای ان اف تی ها بیشتر بدانید.

چگونه می توان در ایران NFT خرید؟

مانند سایر نقاط جهان، خرید و فروش NFT در ایران هم از طریق اینترنت صورت می گیرد. برای خرید NFT در ایران باید یک کیف پول اتریوم نصب کرده و مقداری اتریوم خریداری کنید. اما چرا اتریوم؟ چون NFT مبتنی بر اتریوم است و به همین دلیل باید از اتریوم استفاده کنید.

آیا NFT در ایران قانونی است؟

با توجه به تعریف NFT که در مقالات قبلی به آن اشاره کردیم؛ هیچ سازمان یا نهادی وظیفه میزبانی در این فضا را ندارد، به همین دلیل NFT در ایران قانونی نیست! همچنین NFT یک سری مشکلات قانونی در جهان دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

بهترین مارکت های NFT برای ایرانیان

برای خرید NFT باید به بازارهای خاصی بروید و این ارزها در صرافی های ارز دیجیتال عرضه نمی شوند. از جمله بازارهایی که ایرانیان برای خرید NFT می توانند به آنها مراجعه کنند شامل:

مشکلات حقوقی در مورد NFT چیست؟

علیرغم شایعاتی مبنی بر اینکه NFTها به صراحت توسط مقررات بازارهای دارایی های رمزنگاری شده (MiCAR) دستگیر می شوند، در حال حاضر به طور خاص چنین قانونی تنظیم نشده است. با این وجود، قوانین و مقررات موجود اعمال خواهند شد، و چندین موضوع تجاری و حقوقی وجود دارد که هر کسب و کاری که صادر، تجارت یا مبادله NFT می کند باید در نظر بگیرد. همچنین می توانید در دوره جامع آموزش متاورس در کنار ما باشید.

تعریف محدوده NFT

به طور حیاتی، ناشران باید روشن کنند که چه حقوقی شامل فروش NFT می شود. اینها می تواند شامل تأیید مالکیت یک دارایی، مجوز استفاده از حقوق مالکیت معنوی (IPR) یا حتی حقوق قراردادی باشد، برای مثال حق دریافت یا استفاده از یک دارایی خاص (چه دیجیتال یا مجازی) یا دسترسی به مزایا. شفافیت اولیه باعث می‌شود که صادرکننده حقوق ناخواسته و ادعاهای بالقوه خریداران مبنی بر ارائه نادرست حقوق پیشنهادی را رها کند.

به همین ترتیب، خریدار یک NFT باید بداند که چه چیزی به دست می آورد. به عنوان مثال، اگر NFT دارای عملکرد قرارداد هوشمند باشد، در آن کدگذاری می شود و ممکن است در ظاهر آن مشخص نباشد. برای تعیین اینکه چه حقوق و تعهداتی کسب می‌شود، به بررسی دقیق خریدار نیاز است.

حقوق مالکیت معنوی

صادرکنندگان می‌خواهند استفاده خریداران از هرگونه IPR مرتبط با NFT را به شدت کنترل کنند. فروش ادعای یک محتوای منحصر به فرد ممکن است در نگاه اول معادل واگذاری حق چاپ به نظر برسد. اما به طور معمول، حق چاپ و سایر حقوق مالکیت معنوی توسط ناشر محفوظ می ماند و به خریدار حق نمایش دارایی اساسی داده می شود.

مالکیت خریدار NFT به هر کدگذاری یا قرارداد هوشمند تعبیه شده در NFT (یا شرایط فروش در قالب قرارداد سنتی) بستگی دارد. برای مثال، سازندگان NFT ممکن است یک NFT راه‌اندازی کنند تا یک پرداخت خودکار مستمر حق‌الامتیاز یا کمیسیون برای فروش مجدد توکن‌ها ایجاد کنند. پرداخت می تواند از طریق یک قرارداد هوشمند در NFT به صورت خودکار انجام شود و صادرکننده بتواند فروش مجدد را ردیابی کند زیرا آنها در بلاک چین جایی که NFT در آن نگهداری می شود ثبت می شوند.

مقررات مالی

کسب‌وکارها باید ارزیابی کنند که آیا NFT آن‌ها یک سرمایه‌گذاری، امنیت یا ابزار پرداخت تنظیم‌شده است و یا ارائه آن برای فروش، یا ارائه خدمات مرتبط مانند نگه‌داری یا بستر مبادله، یک فعالیت تنظیم‌شده برای اهداف مقررات مالی است. اگرچه قوانین NFT ها (هنوز) به طور خاص تنظیم نشده اند، اگر ویژگی های سایر واحدهای سرمایه گذاری تنظیم شده را نشان دهند، ممکن است باعث ایجاد تعهدات قانونی ملی و فراملی شوند. به طور خاص، ناشران باید غیرقابل تعویض بودن هر NFT را که ارائه می‌کنند، نشان دهند تا از در نظر گرفتن رمز امنیتی یا ارز رمزنگاری شده که ممکن است توسط مقررات مالی (از جمله MiCAR آینده) در نظر گرفته شود، جلوگیری شود.

امنیت داده ها و ESG

بعید است که فروش NFT ها شامل افشا یا تبادل اطلاعات شخصی مهم باشد، بنابراین رعایت قوانین حفظ حریم خصوصی جزو ملاحظات اساسی نخواهد بود. با این حال، امنیت داده‌ها و تراکنش‌های NFT به طور گسترده‌تر از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. تیم‌های فنی باید در نظر بگیرند که کدام استانداردهای امنیتی و اشتراک‌گذاری داده، و کدام پروتکل بلاک چین (معمولاً اتریوم) مستقر خواهند شد. علاوه بر این، برای اطمینان از ماندگاری NFTها و مهمتر از همه، هر گونه دارایی دیجیتالی که آنها نمایندگی می کنند، باید ترتیبات فنی مناسبی وجود داشته باشد.

قرارداد

صادرکنندگان اغلب یک ارائه‌دهنده فناوری شخص ثالث را برای ساخت NFT درگیر می‌کنند. توافقنامه “منتینگ” باید به وضوح محدوده مسئولیت های ارائه دهنده و همچنین تضمین هایی مبنی بر اینکه IPR و اطلاعات محرمانه به اندازه کافی محافظت می شوند (به ویژه که پروژه های NFT می توانند از نظر تجاری حساس باشند) را مشخص کند.

برای ساخت NFTها به وجوه رمزنگاری نیاز است، بنابراین کسب و کارها باید به فکر تهیه کیف پول رمزنگاری درجه یک سازمانی باشند. برای اطمینان از اینکه در صورت سرقت یا سوء استفاده از دارایی های رمزنگاری شده در کیف پول، محافظت کافی در دسترس است، به دقت دقیق فروشنده نیاز است. و همچنین هرگونه توافق با شرکای فناوری، شرایطی که بر اساس آن NFT ها برای فروش به خریداران ارائه می شوند، باید به وضوح مشخص شوند.

قانون کپی رایت در NFT ها چیست؟

یکی از بحث برانگیزترین عناصر NFT این است که آیا واقعاً “مالک” اثر هنری که می‌خرید هستید یا خیر. علاوه بر این، سؤالات مربوط به copyright و مالکیت معنوی در صنعت NFT به همان اندازه مهم هستند، زیرا درک درست از نحوه عملکرد این موارد آسان است. بنابراین، اجازه دهید قانون کپی رایت NFT را به ساده ترین شکل توضیح دهیم.

NFTها و قانون کپی رایت: پیشینه قانون NFT

از آنجایی که NFT ها پدیده های نسبتا جدیدی هستند، قوانین مربوط به آنها در هر کشور از جهان هنوز در حال تغییر است. ما در مورد قانون کپی رایت ایالات متحده در رابطه با NFT بحث خواهیم کرد.

مقامات آمریکایی در حال حاضر NFT ها را یک اثر نویسندگی می دانند و از نظر قانون به همین شکل با آنها رفتار می شود.

با این حال، این آثار باید در اداره حق نشر ایالات متحده ثبت شوند تا از نظر قانونی محافظت شود. اما، بر خلاف یک اثر هنری فیزیکی، NFT ها هیچ ارزش ذاتی ندارند.

قیمت یک NFT اساساً به تقاضای بازار، هیاهوی هنرمندان و قیمتی که خریدار مایل به پرداخت است بستگی دارد. بنابراین، با توجه به ماهیت ناپایدار NFT ها، قوانین چگونه در مورد NFT اعمال می شوند؟

به گزارش سرتکس ،مفهوم سرقت مالکیت معنوی (به عنوان سرقت IP هم شناخته می شود) اغلب به شدت با بازار NFT مرتبط است. به طور خلاصه، مالکیت فکری چیزی نا مشهود است.

متعلق به شخص خالق است زیرا اثر مخلوق اوست (و در نتیجه دارایی او است). نمونه هایی از مالکیت معنوی شامل طرح ها، آهنگ ها و حق ثبت اختراع است.

بنابراین، اکنون ما از عوامل مؤثر بر قانون NFT آگاه هستیم، بیایید به این بپردازیم که کدام قوانین به طور خاص در بازار NFT اعمال می شود.

کپی رایت یا حق مالکیت انحصاری چیست؟

کنگره باید دارای قدرت ارتقای روند پیشرفت علم و هنرهای کارآمد، از طریق تامین امنیت حقوقی صاحبان اثر و مخترعان در قبال دستاورهای کتبی و کشفیاتشان باشد. – قانون اساسی ایالات متحده آمریکا

قانون کپی رایت آمریکا حمایت از آثار اصیل تالیفی مثل عکس‌ها، تابلوهای هنری، نقاشی‌ها و آثار گرافیکی کامپیوتری را تضمین می‌کند. مولفان دستاورهای اصیل این‌چنینی حق دارند تا کپی آثار خود را بسازند و به فروش برسانند و آثار مشتق شده‌ای از کار خود را ایجاد کنند و یا حتی اثر خود را به مرحله اجرایی رسانده و در منظر عموم نمایش دهند. این حقوق انحصاری مشمول محدودیت زمانی می‌شوند و عموما بعد از ۷۰ سال پس از مرگ خالق اثر و یا ۹۵ سال پس از انتشار منقضی می‌شوند.

اداره کپی رایت آمریکا امور ثبت حق کپی رایت و ضبط نقل و انتقالات آن را مدیریت می‌کند. به محض اینکه شما تصویری را در قالب ملموسی بر روی کاغذ، بوم و یا به صورت فایل کامپیوتری پدید بیاورید، فرایند حفاظت از حق کپی رایت آغاز می‌شود. البته لازم به ذکر است که حتما باید حقوق کپی رایت خود را به صورت کامل به ثبت رسانده باشید تا این مصونیت برای شما نیز اجرا شود.

طبق جدیدترین اخبار NFT ها ،به ثبت رساندن یا در اصطلاح نام‌نویسی در روند کپی رایت این حق را به خالق اثر می‌دهد تا در صورت نیاز به ثبت شکایات، طرف دعوی خود را در دادگاه فدرال احظار کند. برخورداری از حقوق وکیل مدافع و خسارات قانونی ناشی از نقض کپی رایت، تنها شامل افرادی می‌شود که حقوق انحصاری اثر خود را در ایالات متحده به ثبت رسانده‌اند. سایر خدماتی که در قبال نقض کپی رایت ارائه می‌شوند عبارتند از حکم و یا دستور منع برای جلوگیری از نقض بیشتر این حقوق، و یا جبران خسارات مالی. – سازمان اعمال قانون کپی رایت، جاستیا (Justia) سال ۲۰۱۸

شما می‌توانید درخواست‌نامه خود را به صورت یک فایل و از طریق خدمات آنلاین به وب‌سایت کپی‌رایت آمریکا ایمیل کنید و یا درخواست‌نامه کاغذی خود را ارسال کنید. پس از اعطای خدمات حفاظتی و طی شدن روند تایید، اداره کپی رایت گواهی ثبت را برای فرد آینده Nft‌ و حقوق ناشران درخواست‌کننده صادر می‌کند.

چرا کپی‌رایت یا حق چاپ در NFTها اهمیت دارد؟

جدا از حق مالکیت دارایی‌های غیرمثلی، این قوانین کپی‌رایت NFT است که نگرانی ایجاد کرده است. این موضوع در دنیای خارج از کریپتو نیز همواره مورد بحث قرار گرفته است. در واقع کسی که برای اولین بار اقدام به تولید و توزیع یک اثر دیجیتالی می‌کند، باید بتواند حق کامل مالکیت آن را ازآن خود کند. در غیر این‌صورت، تولید کنندگان آثار هنری و دیجیتالی، انگیزه خود را از دست خواهند داد و فضا برای سوء استفاده سودجویان، فراهم خواهد شد. این امر در فناوری نوظهور و البته محبوب و کاربردی بلاکچین و حوزه کریپتو، بیشتر از دیگر جنبه‌های کپی‌رایتینگ در جهان مورد توجه قرار گرفته است. چراکه کاربران این حوزه انتظار دارند تا بلاکچین بتواند ضمن کاربردی بودن، امنیت بیشتری را برای آن‌ها ایجاد کند!

آیا شخصی که NFT می‌خرد، حقیقتاً مالک آن می‌شود؟

همان‌ طور که قبلاً هم اشاره کردیم، معمولا حق مالکیت NFTها با امضای دیجیتالی صاحبان اثر انجام می‌شود. اما هیچ تضمینی وجود ندارد که آثار توکنیزه شده به شکل NFT توسط دیگر کاربران مورد کپی و نسخه غیرقانونی قرار نگیرند. برای مثال، وقتی شخصی یک تصویر منحصربه‌فرد را منتشر می‌کند و مالکیت آن را بدست می‌آورد؛ ممکن است شخصی دیگر از آن تصویر اسکرین شات بگیرد و با انجام دستکاری‌های جزئي، آن را به نام خود دوباره بازپخش کند. اگرچه این موضوع معمولاً قابل تشخیص است، اما اقدامی برای جلوگیری از آن نمی‌توان انجام داد. همین موضوع می‌تواند برای توکن‌های موسیقی، ویدئو و دیگر دارایی‌های دیجیتال در بستر بلاکچین اتفاق بیفتد!

همچنین پیشنهاد میکنیم مقاله : همه چیز درباره NFT ها را مطالعه فرمایید.

قوانین حق چاپ در NFTها

در دنیای کریپتو، قوانین کپی‌رایت NFT دارای اصول مشخصی است. با توجه این‌که آینده مالکیت به این توکن‌ها بستگی دارد، آگاهی از آن می‌تواند شما را برای درک این موضع آماده کند. قوانین کپی‌رایت NFT به این قرار هستند:

قوانین کپی‌رایت NFT به صاحبان آثار اجازه می‌دهد تا اثری که مینت کرده‌اند را چاپ کرده و سپس در بازار عرضه کنند. اما کلکسیونرها یا کاربرانی که آن NFT را خریداری می‌کنند، چنین اجازه‌ای ندارند. در واقع، آن‌ها صرفاً حق خرید و فروش یا انتقال آن NFT را دارند؛ مگر این‌که در قرارداد هوشمند NFT موردنظر، شرایط دیگری برای خریداران در نظر گرفته شده باشد!

برخی از صاحبان آثار، حق مالکیت اصلی آثار خود را حتی پس از فروش آن نیز حفظ می‌کنند؛ اما برخی از صاحبان آثار، در هنگام فروش اثر خود، کلیه حقوق مالکیت آن را به شخص خریداری واگذار می‌کنند. بنابراین اینکه شخص خریدار چه کاری می‌تواند با اثر خریداری شده انجام دهد، به شرایط خرید و تصمیم فروشنده اثر بستگی دارد.

می‌بینید که در ماهیت استاندارهای NFT، قوانین کپی‌رایت NFT لحاظ شده است. اما همیشه افرادی وجود دارند که از باگ‌های هر سیستمی استفاده کرده و آن را مورد سوء استفاده قرار می‌دهند. بنابراین کریپتو برای ایجاد قوانین کپی‌رایت NFT به‌صورت جدی‌تر، در حال تلاش است.

آیا تغییر در توکن شامل حق کپی راست می‌شود؟

رعایت صحیح اصول، به تقویت دفاع مورد نیاز احتمالی در برابر نقض کپی رایت منجر می‌شود. دادگاه‌ها چندین عامل برای ارزیابی «منصفانه بودن» موارد استفاده خاص را مورد بررسی قرار می‌دهند. یکی از این عوامل این است که آیا استفاده از مفاد اصلی به صورت «قابل تغییر» بوده است یا خیر. استفاده قابل تغییر، در حقیقت اثر دارای کپی رایت اصلی را مورد استفاده قرار می‌دهد و ظاهر و یا ماهیت آن را به درجه بالایی می‌رساند. این روند تا آنجا ادامه پیدا می کند که چنین کاربردی دیگر تحت عنوان نقض‌کننده کپی رایت شناخته نمی‌شود.

دادگاه در راستای اطمینان حاصل کردن از صحیح بودن طی شدن اصول منصفانه، دو سوال را مطرح می‌کند. اول اینکه آیا مطالب مورد استفاده از اثر اصلی با افزودن معنا و تعاریف جدید تحول یافته است؟ دوم اینکه آیا با تولید محتوای اطلاعاتی جدید، محتوای زیبایی شناسی جدید و یا محتوای بینشی جدید ارزش و درکی به اثر اصلی افزوده شده یا خیر؟

علاوه بر این، دادگاه‌ها به اصول مقادیر اندک خلاقیت (Modicum of Creativity) اعتقاد دارند. بر اساس این اصول، برای اینکه یک اثر تحت عنوان اثر اصیل به حساب بیاید باید محصولی مستقل از نظر خلق شدن باشد و حداقل نمایش‌دهنده مقدار کمی از خلاقیت باشد.

در رابطه با موضوع CryptoPhunks‌، ما با مورد بنیادینی از نقض کپی رایت مواجه هستیم. تنها کاری که CryptoPhunks با تصویر اصلی CryptoPunks انجام داده بود، چرخاندن آن به صورت افقی بود. در سنجیدن سوالاتی که تا به اینجا مطرح شد، اداره کپی رایت به این نتیجه رسید که این اثر به اندازه کافی تغییریافته نیست و بر همین اساس هم اختاریه DMCA را صادر کرده و روند حذف صورت گرفت.

از سوی دیگر، Bastard GAN Punks با تمرین دادن یک شبکه متضاد تولیدی (GAN) شکل گرفت. روند آموزش این GAN به آینده Nft‌ و حقوق ناشران آینده Nft‌ و حقوق ناشران صورت برجسته در وب‌سایت Bastard GAN Punks توضیح داده شده است و بدین شرح است:

من در راستای رسیدن به نسخه دوم BGANPUNKS همه خصوصیت‌های CryptoPunks را به صورت جزئی بررسی کردم و نسخه‌های کپی متقابل جنسیتی که تنها برای یک جنس بودند را نیز مورد بررسی قرار دادم (BGANPUNKS خاص هستند!) و آنها را در پوشه‌های مختلفی دسته‌بندی کردم (مو/سر، چشم‌ها، عینک‌ها، دودها و غیره). سپس اسکریپتی برای ایجاد تمامی ترکیب‌های ممکن نوشتم. همچنین، قابلیت تصادفی تعیین رنگ پوست و لوازم جانبی (زینتی) یا همان اکسسوری را به همراه چند ویژگی انتخابی که خودم کشیده بودم را نیز به آن افزودم.

از سمت چپ، NFT متعلق به CryptoPunks‌، در بخش وسط اثر CryptoPhunks را میبینیم که حذف شد، سپس اثر متعلق به BGANPUNKS که نوآوری در آن مشهود است

این فرایند پرزحمت در نهایت نتیجه‌بخش بود زیرا تلاش‌های توسعه‌دهندگان تا حدی بالاتر و حتی فراتر از استانداردهای فعلی پیش رفت و موجب برآورده شدن انتظارات هر دو حیطه آزمایشی شامل تغییر یافتن اثر و حاوی خلاقیت اندک بودن شد.

Bastard GAN Punks در حال پدید آوردن نوآوری‌های بیشتری در این فضا هستند و اخیرا اعلامیه‌ای در مورد یک قرارداد هوشمند با عنوان YOURBASTARDYOURCALL را منتشر کردند. این قرارداد هوشمند به هولدرها اجازه می‌دهد تا مجوز خود را تنظیم کرده و در متادیتای توکن‌های غیرقابل تعویض خود قرار دهند، این روند تا حد زیادی شبیه به ثبت کپی رایت است. هولدرها می‌توانند فراداده مورد نظری که شخص و یا DAO اجازه استفاده از NFT‌ برای اهداف خاص و یا عمومی را از آن طریق دارند مشخص کنند. تنها راه قفل کردن متن نوشته شده در این قرارداد ارسال آن به کیف پولی است که هیچ کسی مالک آن نیست.

این اقدامات از حفظ ارزش و پیشرفت پروژه‌های تغییریافته‌ای مثل Bastard GAN Punks در بازار اطمینان حاصل می‌کنند.

دلیل اهمیت داشتن این موضوعات در کپی رایت NFT‌ها

NFT‌ها در حال تغییر دادن ارزش داده از طریق مشارکت داشتن در امور مالی غیرمتمرکز هستند. ماهیت یک توکن غیرقابل تعویض در حقیقت واحد داده ذخیره شده در بلاک چینی است که یک دارایی دیجیتال را به عنوان یک ماهیت منحصربه‌فرد و به تبع آن، غیرقابل تعویض تایید می‌کند.

جدا از وثیقه‌سازی و تضمین دارایی‌هایتان، پروژه‌هایی مثل Axie Infinity در حال تغییر ارزش داده‌ها با ساخت اقتصاد رمان‌های مجازی مبتنی توکن‌های غیرقابل تعویض هستند. برنامه درآمد داشتن از بازی مبتنی بر NFT که بر روی شبکه اتریوم ساخته شده است سیستم توکن‌های دوگانه‌ای را معرفی می‌کند که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا توکن‌های AXS و SLP را از طریق Breeding یا همان زاد و ولد، پرورش و مبارزه با هیولاهای NFT خود به دست بیاورند. درآمد متوسط حاصل شده توسط یک بازیکن، از حداقل دستمزد کشورهای مختلف در سراسر آسیا بیشتر است و این همان نقطه‌ای است که Axie توانسته جایگاه قدرتمندی در آن کسب کند.

Aavegotchi‌، یک بازی مبتنی بر دارایی‌های رمزارز قابل ذخیره مجهز به دیفای‌، در ابتدا بر روی شبکه اتریوم راه‌اندازی شده بود اما از زمانی که به پلتفرم لایه دوم Polygon مهاجرت کرد به موفقیت‌هایی هم سطح با Axie Infinity دست یافت. ترکیبی از توکن‌های غیرقابل تعویض و امور مالی غیرمتمرکز به بازیکنان این امکان را می دهد تا بتوانند NFT‌های خود را در کنار کسب درآمد منفعل حاصل از سود توکن‌های به دست آمده، استیک کنند

در این بستر، ارزش NFT بر اساس سطح کمیاب بودن آن تعیین می‌شود. بازیکنان می‌توانند با مشارکت کردن در فعالیت‌های گوناگون از قبیل بازی‌ها و روند حاکمیتی که آیتم‌های قابل پوشیدن یا البسه NFT‌های درون بازی را دراپ (عرضه) می‌کند، میزان کمیاب بودن دارایی‌های خود را افزایش دهند. Aavegotchi‌های نادر نه تنها ارزش ثانویه بالاتری دارند، بلکه به Aavegotchi این امکان را می‌دهند تا عملکرد بهتری در مینی‌گیم‌ها یا بازی‌های کوچک داشته باشد و بازیکنان بتوانند از این طریق توکن‌های بیشتری را به عنوان پاداش دریافت کنند.

اگر هر یک از این پروژه‌ها در معرض خطر نقض حقوق کپی رایت و یا نقض حقوق آثار تولید شده قرار بگیرند، تمام ارزش هولد شده و حقیقی درون بازار را از دست می‌دهند. این امر می‌تواند ضربه محلکی برای این اقتصادهای نوظهور به حساب بیاید.

آینده Nft‌ و حقوق ناشران

Nft‌ها با امکان‌سازی مالکیت آثار، فروش به قیمت دلخواه و همچنین توانایی کسب درآمد از طریق ارز‌های دیجیتال‌ به یکی از پدیده‌های عالی برای سازندگان و هنرمندان تبدیل شده‌اند. NFT‌ها رونق زیادی به اقتصاد سازندگان دیجیتال داده‌اند. آن‌ها به راحتی می‌توانند به سایر جنبه‌های غیر خلاقانه زندگی مانند ایجاد یک سیستم جدید احراز هویت راه پیدا کنند. به عنوان مثال، می‌هوایند به جای OTP برای هر ورود در وب، فقط از یک Nft‌ که مالکیت شما را تأیید می‌کند، استفاده کنید.

اما برای تحقق بخشیدن به برنامه‌های پیش روی Nft‌ها، به چارچوب قانونی نیاز است. اگر جامعه حقوقی بتواند با جامعه فناوری همکاری کند تا یک چارچوب قانونی درون زنجیره‌ای به عنوان قانون شناخته و اجرا شود، ایجاد کند، می‌توان به آینده این نوع از توکن‌ها امیدوار‌تر شد. برای استفاده بیشتر از NFT‌ها و در نهایت تبدیل آن‌ها به بخشی پایدار از زندگی ما، سرمایه‌گذاری و نوآوری بیشتری در این زمینه ضروری است.

NFT ها به کمک مولفین و ناشران می آیند

جنون توکن های غیر قابل تعویض (NFT) در چند ماه گذشته توجه سازمان های مدیریت حق نشر را هم به خود جلب کرده است. یکی از آنها، واقع در ایتالیا، یک شرکت بلاک چین را برای ایجاد NFT های خاص خود انتخاب کرده است.

به گزارش سکه نیوز به نقل از بیت کوین نیوز، براساس یک بیانیه، «جامعه نویسندگان و ناشران ایتالیا» (SIAE) که در سال 1883 تاسیس شد، بلاک چین آلگوراند را انتخاب کرده است تا حقوق مالکیت بیش از 95000 نویسنده را به صورت توکن های غیرقابل تعویض مدیریت کند. آلگوراند گفت، هر دو طرف از سال 2019 روی این پروژه کار کرده اند.

در گام اول، 4 میلیون NFT به نمایندگی از حقوق نویسندگان منتخب SIAE ایجاد شد. از نظر SIAE ، نویسندگان می توانند با دیجیتالی کردن این حقوق در فناوری بلاک چین، از محافظت از حق نشر خود در سطح جهانی در یک زیرساخت باز و شفاف اطمینان حاصل کنند.

گاتانو بلاندین، مدیر کل SIAE اشاره کرد که این اقدام به منظور تضمین حفاظت برای 139 سال آینده است. او اضافه کرد:
«ما علاقه مند به ایجاد زیرساخت های فناوری برای تولید سود نیستیم. در عوض، هدف ما ایجاد ارزش افزوده برای اعضای خودمان بوده و خواهد بود. به همین دلیل است که می توانیم در مورد زیرساخت های باز صحبت کنیم و تمام دانش فنی خود را در دسترس جامعه قرار دهیم. فناوری بلاک چین قطعاً زمینه جالبی برای ادامه این کاوش است زیرا به دلیل شفافیت و کارآیی از طریق طراحی آن و ویژگی هایی خاص، برای کسانی که مانند ما، حقوق سخت کوشی دیگران را مدیریت می کنند، اساسی است.»

آیا NFT ها می توانند در مدیریت حق نشر تحول ایجاد کنند؟

علاوه بر این، بزرگترین سازمان مدیریت جمعی ایتالیا پیش بینی کرده است که چنین حرکتی درهای انتقال به پلتفرم های مبتنی بر بلاک چین جدید را باز می کند که مدل های تجاری را در حیطه مدیریت حقوق مالکیت معنوی به سرعت و عمیق تغییر می دهد.

سیلویو میکالی، استاد ام آی تی و بنیانگذار آلگوراند، در مورد استفاده از NFT ها برای مدیریت حق نشر خوش بین است و از نظر وی این مانور SIAE همچنین می تواند بازی را در این حیطه تغییر دهد:
«SIAE یک پروژه بلند پروازانه را آغاز کرده است، جایی که شفافیت و سادگی در مدیریت داده ها در حال تبدیل شدن به یک واقعیت جدید برای صنعت آنها است. SIAE یک سازمان آینده نگر است که با ایجاد پایه های مدل های جدید اقتصادی، فرصت های جدیدی را ایجاد می کند.»

متاورس، NFT و حقوق مالکیت فکری: نظارت یا عدم نظارت؟

در اواخر قرن ششم پیش از میلاد، فیلسوف یونانی پارمنیدس بیان کرد: «هیچ چیز از هیچ به وجود نمی آید». در عصر دیجیتال، اکنون هر دو یا سه سال یک‌بار، به نظر می‌رسد که پدیده‌های بی‌سابقه‌ای از هیچ سرچشمه می‌گیرند و در عین حال به نظر می‌رسد توانایی این را دارند که جهان و قانون را متحول سازند. چند سال پیش، وب 2.0، سپس رایانش ابری، بلاک چین و وب 3.0 بود. در طول سال گذشته، مقالات بی‌شماری تحول جهانی را از طریق متاورس و NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) پیش‌بینی کرده‌اند، که باعث توجه بیش از پیش به این پرسش شد که آیا نیاز فوری به مقررات جدید برای انطباق با این نوآوری‌ها وجود دارد یا خیر. به عبارت دیگر آیا قانون باید خود را با متاورس تطبیق دهد یا متاورس خود را با قانون؟ بنا به دلایلی که در زیر ذکر شده است، مناسب ترین پاسخ در این مرحله، پیشنهاد دوم است.

از زمان ظهور اینترنت بیش از دو دهه پیش، ما از یک شبکه آنلاین مبتنی بر اطلاعات، داده ها و ارتباطات راه دور(مخابرات)، با طیف وسیعی از دنیای مجازی مستقل در حال ظهور، عمدتاً در رسانه‌های اجتماعی و بازی‌های ویدیویی مانند Second Life، Instagram، Fortnite، TikTokو Roblox برخوردار بوده‌ایم. متاورس نوید محیط‌های مجازی به هم پیوسته را می‌دهد که توسط حرکات الکترومیوگرافی(EMG) ، (الکترومیوگرافی: ثبت فعالیت الکتریکی بافت عضلانی، یا نمایش آن به عنوان یک نمایش بصری یا سیگنال شنیداری، با استفاده از الکترودهای متصل به پوست یا وارد شده به عضله) و رابط‌های عصبی کنترل می‌شوند. در متاورس، شرکت‌ها توانایی بی‌سابقه‌ای برای بهره‌برداری از پتانسیل کامل داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند خواهند داشت.

بخش فناوری و صنعت بازی ویدیویی در حال آماده شدن برای ظهور متاورس هستند: شبکه‌ای از دنیاهای مجازی سه بعدی که در آن انسان‌ها می‌توانند از نظر اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر عمدتاً از طریق آواتارها تعامل داشته باشند. علیرغم توجه زیاد رسانه‌ها، متاورس هنوز وجود ندارد و هنوز از واقعیت دور است، حداقل آن‌طور که توسط برخی خبرنگاران توصیف شده است. دلیل آن تا حد زیادی نیازهای محاسباتی سخت و پروتکل‌های استاندارد مورد نیاز برای راه اندازی آن است.

در مقابل، NFT ها در حال حاضر وجود دارند و با ما هستند. بر اساس فناوری بلاک چین موجود، NFTها واحدهای رمزنگاری از داده‌ها با ابرداده منحصر به فرد هستند. به این ترتیب، NFT ها می توانند از یکدیگر متمایز شوند و می توانند انواع دیگری از اطلاعات مانند هویت یا آثار هنری افراد مختلف را در خود نگه دارند. منحصربه‌فرد بودن آن‌ها باعث می‌شود که با یک فناوری دفتر کل دیجیتالی که همه تراکنش‌ها را ثبت می‌کند، بتوانند فروخته یا معامله شوند. NFTها از قابلیت‌های فناوری بلاک چین برای ایجاد فایل‌های دیجیتال غیرقابل تعویض با – مهم‌تر از همه برای صنعت سرگرمی- یک تصویر، گرافیک یا ویدیوی تعبیه‌شده در توکن استفاده می‌کنند که ارزش آن را در بازار تعیین می‌کند.

همان‌طور که در بالا ذکر شد، بسیاری افراد اکنون خواستار مقررات جدید برای متاورس هستند. چرا؟ برای محافظت از کاربران هنگام تعامل در این دنیای مجازی و از بین بردن شکاف ظاهری بین واقعیت و قانون. ادعاهایی مبنی بر اینکه مقررات فعلی در متاورس اعمال نمی شود، قوانین موجود با آن محیط سازگار نیست، یا اینکه فناوری سریعتر از قانون حرکت می‌کند، رایج هستند، اما به نظر می‌رسد عموماً نادرست هستند.

آینده Nft‌ و حقوق ناشران بخش فناوری و صنعت بازی های ویدیویی در حال آماده شدن برای ظهور متاورس هستند: شبکه ای از دنیا های مجازی سه بعدی، که در آن انسان ها می توانند از نظر اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر عمدتاً از طریق آواتارها تعامل داشته باشند.

در طول 30 سال گذشته، کشورهایی که حضوری قدرتمند در اینترنت داشتنه‌اند قوانین جدیدی را به‌طور مثال برای رسیدگی به تجارت الکترونیک، فعالیت­های مجرمانه در زمینه‌ی فناوری، حقوق مصرف کننده در مورد محتوای دیجیتال و رژیم مسئولیت ارائه دهندگان خدمات اینترنتی وضع کرده­اند.

برای مثال قوانین مالکیت فکری، که من جمله از نویسندگان، مخترعان، تولیدکنندگان، طراحان و اجراکنندگان با اعطای حقوق انحصاری بر حق چاپ، علائم تجاری، ثبت اختراع، طرح­های صنعتی یا اسرار تجاری محافظت می­کنند. مقررات حقوق مالکیت فکری در درجه اول بر روی شئ فیزیکی که یک اثر خلاقانه، یک علامت متمایز یا یک نوآوری فنی در آن تعبیه شده است متمرکز نیست، بلکه بیشتر بر جنبه­های ناملموس آنها متمرکز است.

در حالی که قانون مدنی، مالکیت اموال فیزیکی (خودرو، کتاب یا کیف پول را که همگی می­توانند حاوی علائم تجاری، حق ثبت اختراع یا آثار تألیفی باشند) را نظارت و تنظیم می­کند، قوانین مالکیت فکری بر عناصر غیر ملموس چنین اموالی حاکم است. در اصطلاحات حقوق مالکیت فکری، این تفاوتِ میان corpus mysticum (دارایی و عنصر ناملموس و فکری) و corpus mechanicum (دارایی و عنصر فیزیکی) است. این اصل برای قرن­ها اعمال شده است و همچنین به طور کامل برای متاورس و NFT ها قابلیت کاربرد دارد.

در متاورس، شرکت‌ها توانایی بی‌سابقه‌ای برای بهره‌برداری از پتانسیل کامل داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند خواهند داشت.

متاورس یک دنیای مجازی است که در آن آواتارهایی که توسط انسان یا رایانه کنترل می‌شوند می‌توانند آیتم‌های مجازی مانند وسایل نقلیه، سلاح‌ها یا مبلمان را کنترل کنند که همگی می‌توانند دارای علائم تجاری یا آثار دارای حق چاپ باشند. از آنجایی که قوانین مالکیت فکری با عناصر نامشهود (corpus mysticum) یک شی، اعم از فیزیکی یا مجازی سروکار دارند، نتیجه آشکار این است که سازندگان متاورس باید به حقوق مخترعان، طراحان و صاحبان علائم متمایز، همانطور که در دنیای واقعی اتفاق می­افتد، احترام بگذارند. در نتیجه، یک دارنده‌ی حقِ معین، این حق را خواهد داشت که سوء استفاده از حقوق مالکیت فکری خود را در متاورس تحت پیگرد قانونی قرار دهد، برای مثال، زمانی که به یک کیف یا ژاکت مجازی که برای آواتارهای دیجیتالی ساخته شده است متصل شود.

در مورد NFT ها، نتیجه گیری مشابه است. NFTها فایل‌های دیجیتالی هستند که می‌توان آثار خلاقانه یا موضوعات دیگر، مانند یک ویدیو یا یک اثر هنری را در آن تعبیه کرد. تا زمانی که حق کپی، یک حق انحصاری را بر آثار اصلی تالیفی (corpus mysticum) ارائه می‌کند و این با مالکیت هر شئ دیجیتالی که آثار در آن تعبیه شده است(corpus mechanicum) متمایز است. پس هرکسی که برای مثال از ضبط صدا یا یک کلیپ از یک بازی ویدیویی در یک NFT استفاده می­کند، به مجوز قبلی از دارنده حقِ چاپِ چنین اثری نیاز دارد. بنابراین، کمی بحث در مورد کاربرد و اعتبار مقررات فعلی برای NFTها و متاورس وجود دارد.

از نقطه نظر حقوقی، کنوانسیون برِن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، که اکنون توسط 181 کشور تصویب شده است، مقرر می‌دارد که طرف‌های متعاهد باید بدون توجه به نوع یا شکل ارائه، حقوق انحصاری را برای نویسندگان اعطا کنند. کنوانسیون برِن از آن زمان با سایر موافقت‌نامه‌های بین‌المللی، از جمله معاهده حق کپی WIPO (کپی رایت) مصوب 1996 تکمیل شد، که کنوانسیون برن را با محیط دیجیتال تطبیق می‌دهد. این توافقنامه (بیانیه مورد توافق در مورد ماده 1(بند4) معاهده حق نسخه برداریWIPO) روشن می­کند که نگهداری یک اثر محافظت شده به شکل دیجیتال در یک رسانه الکترونیکی (مانند NFT یا فایلی که محتوای آن در متاورس نمایش داده می­شود) بازتولیدی است که نیاز به تایید قبلی دارنده حقِ کپی دارد. به نظر می­رسد که قانون همیشه به این کندی حرکت نمی­کند.

در حالی که در اصل ما نیاز به درخواست مجوز برای استفاده از علامت تجاری یک شرکت در یک شی دیجیتال داریم، در مواردی که مربوط به بازی های ویدیویی است، برخی از دادگاه‌ها ثابت کرده‌اند که استفاده‌های توصیفی خاصی از علائم تجاری اشخاص ثالث، نیازی به رضایت قبلی آنها ندارد. مثال آن پرونده‌ی معروفِ هاموی “Humvee (AM General LLC v Activision Blizzard, Inc. et al)” است.

چالش­‌های جدید برای دارندگان حقوق مالکیت فکری

هرچند که این اشکال جدید سرگرمی یک‌سری چالش­هایی را برای حقوق مالکیت فکری ایجاد می­کنند، اما این چالش­ها از منابع دیگری سرچشمه می­گیرد. نویسندگان، تولیدکنندگان، ناشران و صاحبان علائم تجاری حقوق انحصاری برای دارایی­های ناملموس خود دارند. این حقوق هرچند مطلق نیستند، همانطور که کنوانسیون برِن برخی سناریوها را در نظر می­گیرد که در آنها چنین حقوقی اجرا نمی­شوند. برخی استفاده­ها مثل بازتولید یک اثر ادبی برای استناد به یک کتاب یا استفاده از یک نام تجاری برای به تصویر کشیدن محصول یا خدمات صاحبان نام تجاری که خارج از فضای انحصاری دارندگان حق است.

در اصل به همین خاطر اگر ما بخواهیم علامت تجاری هر شرکتی را در شی دیجیتالی استفاده کنیم، مثل یک NFT یا یک آیتم در متاورس، نیاز به درخواست اجازه از صاحب علامت داریم. با وجود این واقعیت که در پرونده­های راجع به بازی­های ویدیویی، برخی دادگاه­ها بنا نهاده­اند که برای مثال استفاده­های خاصی از علائم تجاری اشخاص ثالث نیازی به رضایت پیشین آنها ندارد.

در سال 2017، AM General LLC، سازنده خودروی نظامی معروف Humvee، از ناشر حق امتیاز بازی های ویدیویی Call of Duty به دلیل به تصویر کشیدن وسیله نقلیه در بازی شکایت کرد که طرح خودرو را بازتولید و از علامت تجاری استفاده می­کرده است. با این حال، دادگاه منطقه­‌ای ناحیه جنوبی نیویورک در ایالات متحده به این نتیجه رسید [اینجا] که از آنجایی که هدف شرکت Activision، توسعه یک بازی ویدیویی است که به طور واقعی جنگ مدرن را شبیه­سازی می­کند، استفاده آنها از وسیله نقلیه و علائم تجاری دارای ارزش هنری بوده و بنابراین، الزاماتِ به اصطلاح آزمونِ راجرز را برآورده می­کند.

درباره آزمون راجرز

در پرونده راجرز 1989 “Rogers v Grimaldi 875 F.2d 994 (2d Cir. 1989)” دادگاه، آزمایشی را برای تعیین اینکه آیا استفاده از یک علامت تجاری نیاز به مجوز قبلی دارد یا خیر، ایجاد کرد. این آزمایش دارای دو عنصر است [اینجا] : اول، به دنبال تعیین اینکه آیا استفاده از علامت تجاری «از لحاظ هنری با کار متهم مرتبط است» یا خیر، و دوم اینکه آیا چنین استفاده­ای «مشخصاً گمراه کننده است؟».

آنچه دادگاه‌­ها می­‌گویند

در حوزه کپی رایت (حق کپی) نیز، تعدادی از موارد برجسته استفاده از محتوای اشخاص ثالث بدون اجازه وجود داشته است. یکی از مرتبط‌ترین نمونه‌ها، ادعایی است که «سولید آک اسکچ» ، دارنده حق کپی برخی خالکوبی‌ها، علیه 2k Games، ناشر حق امتیاز معروف بازی‌های ویدیویی “NBA 2K”، ارائه کرده است. شاکی دارای حقوق چندین طرح گرافیکی بود که در خالکوبی‌های بازیکنان مشهور بسکتبال (از جمله لبرون جیمز) نشان داده شده بود و استدلال می‌کرد که حق کپی آن هنگام بازتولید در آواتارهای دیجیتالی ورزشکاران در بازی ویدیویی نقض شده است. همان دادگاهی که پرونده هاموی را قضاوت کرد (دادگاه ناحیه ایالات متحده، ناحیه جنوبی نیویورک) همچنین با استفاده از دفاعِ «استفاده‌ی حداقلی» (وقتی که از قسمت کوچکی از اثرِ محافظت شده استفاده شده است و اثر نقض کننده، اساساً مشابه اثر دارای حق نسخه برداری نیست و بنابراین نقض نمی­شود)، دفاع «مجوز ضمنی»، و دفاع «استفاده منصفانه»، بر اساس ماهیت هنری بازی­‌های ویدیویی به نفع متهم رای داد [اینجا] . با این وجود، در موارد دیگر، دادگاه‌ها تشخیص داده‌اند که توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی، هنگام استفاده از مالکیت فکری اشخاص ثالث بیش از حد پیش رفته‌اند. به این ترتیب، واضح است که این موارد باید مورد به مورد تحلیل شوند.

با این حال، نتیجه‌گیری فوری این است که هنگام بحث در مورد لزوم استفاده‌های خاص از حقوق مالکیت فکری در NFT یا متاورس، سوابق و موارد زیادی وجود دارد که می شود به آنها تکیه کرد. همانطور که گفته شد، «هیچ چیز از هیچ حاصل نمی شود» و در واقع از نظر تاریخی، توسعه مقررات جدید مبتنی بر استفاده از اصل «یادگیری از تجربیات قبلی» بوده است. نکته دیگر این است که متاورس و NFTها، حداقل از منظر قانونی، آنقدر که برخی معتقدند مخرب نیستند. نتیجتاً، دنیا های مجازی و اشیاء دیجیتال در حال حاضر برای دو دهه وجود داشته­اند.

مسلم است که NFT ها و متاورس زمانی که به وجود می­آیند، چالش­های زیادی را برای صاحبان حقوق مالکیت فکری ایجاد خواهند کرد. بسیاری از این چالش­ها را نمی­توان در این مرحله پیش بینی کرد. در نتیجه، ما باید NFTها، متاورس های نوظهور و هر پدیده دیجیتال جدید دیگری را در برابر مقررات موجود، که پس از بحث‌های کامل توسط کشورها و فرهنگ‌های متعدد وضع شده‌اند، تحلیل کنیم. این مقررات همچنین در سناریوهای مختلف آزمایش شده­اند و برای چندین دهه معتبر هستند. بدون شک، در سال‌های آینده برای تنظیم تعاملات انسانی در جهان‌های متصل به دیجیتال، برخی نظارت ها ضروری خواهد بود، اما اینها باید زمانی رخ دهند که ماهیت این چالش‌ها را یاد بگیریم. در این میان، حقوق مالکیت فکری مانند همیشه برای پیشرفت علم و هنر معتبر خواهد بود.

متاورس، NFT و حقوق مالکیت فکری: نظارت یا عدم نظارت؟

در اواخر قرن ششم پیش از میلاد، فیلسوف یونانی پارمنیدس بیان کرد: «هیچ چیز از هیچ به وجود نمی آید». در عصر دیجیتال، اکنون هر دو یا سه سال یک‌بار، به نظر می‌رسد که پدیده‌های بی‌سابقه‌ای از هیچ سرچشمه می‌گیرند و در عین حال به نظر می‌رسد توانایی این را دارند که جهان و قانون را متحول سازند. چند سال پیش، وب 2.0، سپس رایانش ابری، بلاک چین و وب 3.0 بود. در طول سال گذشته، مقالات بی‌شماری تحول جهانی را از طریق متاورس و NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) پیش‌بینی کرده‌اند، که باعث توجه بیش از پیش به این پرسش شد که آیا نیاز فوری به مقررات جدید برای انطباق با این نوآوری‌ها وجود دارد یا خیر. به عبارت دیگر آیا قانون باید خود را با متاورس تطبیق دهد یا متاورس خود را با قانون؟ بنا به دلایلی که در زیر ذکر شده است، مناسب ترین پاسخ در این مرحله، پیشنهاد دوم است.

از زمان ظهور اینترنت بیش از دو دهه پیش، ما از یک شبکه آنلاین مبتنی بر اطلاعات، داده ها و ارتباطات راه دور(مخابرات)، با طیف وسیعی از دنیای مجازی مستقل در حال ظهور، عمدتاً در رسانه‌های اجتماعی و بازی‌های ویدیویی مانند Second Life، Instagram، Fortnite، TikTokو Roblox برخوردار بوده‌ایم. متاورس نوید محیط‌های مجازی به هم پیوسته را می‌دهد که توسط حرکات الکترومیوگرافی(EMG) ، (الکترومیوگرافی: ثبت فعالیت الکتریکی بافت عضلانی، یا نمایش آن به عنوان یک نمایش بصری یا سیگنال شنیداری، با استفاده از الکترودهای متصل به پوست یا وارد شده به عضله) و رابط‌های عصبی کنترل می‌شوند. در متاورس، شرکت‌ها توانایی بی‌سابقه‌ای برای بهره‌برداری از پتانسیل کامل داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند خواهند داشت.

بخش فناوری و صنعت بازی ویدیویی در حال آماده شدن برای ظهور متاورس هستند: شبکه‌ای از دنیاهای مجازی سه بعدی که در آن انسان‌ها می‌توانند از نظر اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر عمدتاً از طریق آواتارها تعامل داشته باشند. علیرغم توجه زیاد رسانه‌ها، متاورس هنوز وجود ندارد و هنوز از واقعیت دور است، حداقل آن‌طور که توسط برخی خبرنگاران توصیف شده است. دلیل آن تا حد زیادی نیازهای محاسباتی سخت و پروتکل‌های استاندارد مورد نیاز برای راه اندازی آن است.

در مقابل، NFT ها در حال حاضر وجود دارند و با ما هستند. بر اساس فناوری بلاک چین موجود، NFTها واحدهای رمزنگاری از داده‌ها با ابرداده منحصر به فرد هستند. به این ترتیب، NFT ها می توانند از یکدیگر متمایز شوند و می توانند انواع دیگری از اطلاعات مانند هویت یا آثار هنری افراد مختلف را در خود نگه دارند. منحصربه‌فرد بودن آن‌ها باعث می‌شود که با یک فناوری دفتر کل دیجیتالی که همه تراکنش‌ها را ثبت می‌کند، بتوانند فروخته یا معامله شوند. NFTها از قابلیت‌های فناوری بلاک چین برای ایجاد فایل‌های دیجیتال غیرقابل تعویض با – مهم‌تر از همه برای صنعت سرگرمی- یک تصویر، گرافیک یا ویدیوی تعبیه‌شده در توکن استفاده می‌کنند که ارزش آن را در بازار تعیین می‌کند.

همان‌طور که در بالا ذکر شد، بسیاری افراد اکنون خواستار مقررات جدید برای متاورس هستند. چرا؟ برای محافظت از کاربران هنگام تعامل در این دنیای مجازی و از بین بردن شکاف ظاهری بین واقعیت و قانون. ادعاهایی مبنی بر اینکه مقررات فعلی در متاورس اعمال نمی شود، قوانین موجود با آن محیط سازگار نیست، یا اینکه فناوری سریعتر از قانون حرکت می‌کند، رایج هستند، اما به نظر می‌رسد عموماً نادرست هستند.

بخش فناوری و صنعت بازی های ویدیویی در حال آماده شدن برای ظهور متاورس هستند: شبکه ای از دنیا های مجازی سه بعدی، که در آن انسان ها می توانند از نظر اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر عمدتاً از طریق آواتارها تعامل داشته باشند.

در طول 30 سال گذشته، کشورهایی که حضوری قدرتمند در اینترنت داشتنه‌اند قوانین جدیدی را به‌طور مثال برای رسیدگی به تجارت الکترونیک، فعالیت­های مجرمانه در زمینه‌ی فناوری، حقوق مصرف کننده در مورد محتوای دیجیتال و رژیم مسئولیت ارائه دهندگان خدمات اینترنتی وضع کرده­اند.

برای مثال قوانین مالکیت فکری، که من جمله از نویسندگان، مخترعان، تولیدکنندگان، طراحان و اجراکنندگان با اعطای حقوق انحصاری بر حق چاپ، علائم تجاری، ثبت اختراع، طرح­های صنعتی یا اسرار تجاری محافظت می­کنند. مقررات حقوق مالکیت فکری در درجه اول بر روی شئ فیزیکی که یک اثر خلاقانه، یک علامت متمایز یا یک نوآوری فنی در آن تعبیه شده است متمرکز نیست، بلکه بیشتر بر جنبه­های ناملموس آنها متمرکز است.

در حالی که قانون مدنی، مالکیت اموال فیزیکی (خودرو، کتاب یا کیف پول را که همگی می­توانند حاوی علائم تجاری، حق ثبت اختراع یا آثار تألیفی باشند) را نظارت و تنظیم می­کند، قوانین مالکیت فکری بر عناصر غیر ملموس چنین اموالی حاکم است. در اصطلاحات حقوق مالکیت فکری، این تفاوتِ میان corpus mysticum (دارایی و عنصر ناملموس و فکری) و corpus mechanicum (دارایی و عنصر فیزیکی) است. این اصل برای قرن­ها اعمال شده است و همچنین به طور کامل برای متاورس و NFT ها قابلیت کاربرد دارد.

در متاورس، شرکت‌ها توانایی بی‌سابقه‌ای برای بهره‌برداری از پتانسیل کامل داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند خواهند داشت.

متاورس یک دنیای مجازی است که در آن آواتارهایی که توسط انسان یا رایانه کنترل می‌شوند می‌توانند آیتم‌های مجازی مانند وسایل نقلیه، سلاح‌ها یا مبلمان را کنترل کنند که همگی می‌توانند دارای علائم تجاری یا آثار دارای حق چاپ باشند. از آنجایی که قوانین مالکیت فکری با عناصر نامشهود (corpus mysticum) یک شی، اعم از فیزیکی یا مجازی سروکار دارند، نتیجه آشکار این است که سازندگان متاورس باید به حقوق مخترعان، طراحان و صاحبان علائم متمایز، همانطور که در دنیای واقعی اتفاق می­افتد، احترام بگذارند. در نتیجه، یک دارنده‌ی حقِ معین، این حق را خواهد داشت که سوء استفاده از حقوق مالکیت فکری خود را در متاورس تحت پیگرد قانونی قرار دهد، برای مثال، زمانی که به یک کیف یا ژاکت مجازی که برای آواتارهای دیجیتالی ساخته شده است متصل شود.

در مورد NFT ها، نتیجه گیری مشابه است. NFTها فایل‌های دیجیتالی هستند که می‌توان آثار خلاقانه یا موضوعات دیگر، مانند یک ویدیو یا یک اثر هنری را در آن تعبیه کرد. تا زمانی که حق کپی، یک حق انحصاری را بر آثار اصلی تالیفی (corpus mysticum) ارائه می‌کند و این با مالکیت هر شئ دیجیتالی که آثار در آن تعبیه شده است(corpus mechanicum) متمایز است. پس هرکسی که برای مثال از ضبط صدا یا یک کلیپ از یک بازی ویدیویی در یک NFT استفاده می­کند، به مجوز قبلی از دارنده حقِ چاپِ چنین اثری نیاز دارد. بنابراین، کمی بحث در مورد کاربرد و اعتبار مقررات فعلی برای NFTها و متاورس وجود دارد.

از نقطه نظر حقوقی، کنوانسیون برِن برای حمایت از آثار ادبی و هنری، که اکنون توسط 181 کشور تصویب شده است، مقرر می‌دارد که طرف‌های متعاهد باید بدون توجه به نوع یا شکل ارائه، حقوق انحصاری را برای نویسندگان اعطا کنند. کنوانسیون برِن از آن زمان با سایر موافقت‌نامه‌های بین‌المللی، از جمله معاهده حق کپی WIPO (کپی رایت) مصوب 1996 تکمیل شد، که کنوانسیون برن را با محیط دیجیتال تطبیق می‌دهد. این توافقنامه (بیانیه مورد توافق در مورد ماده 1(بند4) معاهده حق نسخه برداریWIPO) روشن می­کند که نگهداری یک اثر محافظت شده به شکل دیجیتال در یک رسانه الکترونیکی (مانند NFT یا فایلی که محتوای آن در متاورس نمایش داده می­شود) بازتولیدی است که نیاز به تایید قبلی دارنده حقِ کپی دارد. به نظر می­رسد که قانون همیشه به این کندی حرکت نمی­کند.

در حالی که در اصل ما نیاز به درخواست مجوز برای استفاده از علامت تجاری یک شرکت در یک شی دیجیتال داریم، در مواردی که مربوط به بازی های ویدیویی است، برخی از دادگاه‌ها ثابت کرده‌اند که استفاده‌های توصیفی خاصی از علائم تجاری اشخاص ثالث، نیازی به رضایت قبلی آنها ندارد. مثال آن پرونده‌ی معروفِ هاموی “Humvee (AM General LLC v Activision Blizzard, Inc. et al)” است.

چالش­‌های جدید برای دارندگان حقوق مالکیت فکری

هرچند که این اشکال جدید سرگرمی یک‌سری چالش­هایی را برای حقوق مالکیت فکری ایجاد می­کنند، اما این چالش­ها از منابع دیگری سرچشمه می­گیرد. نویسندگان، تولیدکنندگان، ناشران و صاحبان علائم تجاری حقوق انحصاری برای دارایی­های ناملموس خود دارند. این حقوق هرچند مطلق نیستند، همانطور که کنوانسیون برِن برخی سناریوها را در نظر می­گیرد که در آنها چنین حقوقی اجرا نمی­شوند. برخی استفاده­ها مثل بازتولید یک اثر ادبی برای استناد به آینده Nft‌ و حقوق ناشران یک کتاب یا استفاده از یک نام تجاری برای به تصویر کشیدن محصول یا خدمات صاحبان نام تجاری که خارج از فضای انحصاری دارندگان حق است.

در اصل به همین خاطر اگر ما بخواهیم علامت تجاری هر شرکتی را در شی دیجیتالی استفاده کنیم، مثل یک NFT یا یک آیتم در متاورس، نیاز به درخواست اجازه از صاحب علامت داریم. با وجود این واقعیت که در پرونده­های راجع به بازی­های ویدیویی، برخی دادگاه­ها بنا نهاده­اند که برای مثال استفاده­های خاصی از علائم تجاری اشخاص ثالث نیازی به رضایت پیشین آنها ندارد.

در سال 2017، AM General LLC، سازنده خودروی نظامی معروف Humvee، از ناشر حق امتیاز بازی های ویدیویی Call of Duty به دلیل به تصویر کشیدن وسیله نقلیه در بازی شکایت کرد که طرح خودرو را بازتولید و از علامت تجاری استفاده می­کرده است. با این حال، دادگاه منطقه­‌ای ناحیه جنوبی نیویورک در ایالات متحده به این نتیجه رسید [اینجا] که از آنجایی که هدف شرکت Activision، توسعه یک بازی ویدیویی است که به طور واقعی جنگ مدرن را شبیه­سازی می­کند، استفاده آنها از وسیله نقلیه و علائم تجاری دارای ارزش هنری بوده و بنابراین، الزاماتِ به اصطلاح آزمونِ راجرز را برآورده می­کند.

درباره آزمون راجرز

در پرونده راجرز 1989 “Rogers v Grimaldi 875 F.2d 994 (2d Cir. 1989)” دادگاه، آزمایشی را برای تعیین اینکه آیا استفاده از یک علامت تجاری نیاز به مجوز قبلی دارد یا خیر، ایجاد کرد. این آزمایش دارای دو عنصر است [اینجا] : اول، به دنبال تعیین اینکه آیا استفاده از علامت تجاری «از لحاظ هنری با کار متهم مرتبط است» یا خیر، و دوم اینکه آیا چنین استفاده­ای «مشخصاً گمراه کننده است؟».

آنچه دادگاه‌­ها می­‌گویند

در حوزه کپی رایت (حق کپی) نیز، تعدادی از موارد برجسته استفاده از محتوای اشخاص ثالث بدون اجازه وجود داشته است. یکی از مرتبط‌ترین نمونه‌ها، ادعایی است که «سولید آک اسکچ» ، دارنده حق کپی برخی خالکوبی‌ها، علیه 2k Games، ناشر حق امتیاز معروف بازی‌های ویدیویی “NBA 2K”، ارائه کرده است. شاکی دارای حقوق چندین طرح گرافیکی بود که در خالکوبی‌های بازیکنان مشهور بسکتبال (از جمله لبرون جیمز) نشان داده شده بود و استدلال می‌کرد که حق کپی آن هنگام بازتولید در آواتارهای دیجیتالی ورزشکاران در بازی ویدیویی نقض شده است. همان دادگاهی که پرونده هاموی را قضاوت کرد (دادگاه ناحیه ایالات متحده، ناحیه جنوبی نیویورک) همچنین با استفاده از دفاعِ «استفاده‌ی حداقلی» (وقتی که از قسمت کوچکی از اثرِ محافظت شده استفاده شده است و اثر نقض کننده، اساساً مشابه اثر دارای حق نسخه برداری نیست و بنابراین نقض نمی­شود)، دفاع «مجوز ضمنی»، و دفاع «استفاده منصفانه»، بر اساس ماهیت هنری بازی­‌های ویدیویی به نفع متهم رای داد [اینجا] . با این وجود، در موارد دیگر، دادگاه‌ها تشخیص داده‌اند که توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی، هنگام استفاده از مالکیت فکری اشخاص ثالث بیش از حد پیش رفته‌اند. به این ترتیب، واضح است که این موارد باید مورد به مورد تحلیل شوند.

با این حال، نتیجه‌گیری فوری این است که هنگام بحث در مورد لزوم استفاده‌های خاص از حقوق مالکیت فکری در NFT یا متاورس، سوابق و موارد زیادی وجود دارد که می شود به آنها تکیه کرد. همانطور که گفته شد، «هیچ چیز از هیچ حاصل نمی شود» و در واقع از نظر تاریخی، توسعه مقررات جدید مبتنی بر استفاده از اصل «یادگیری از تجربیات قبلی» بوده است. نکته دیگر این است که متاورس و NFTها، حداقل از منظر قانونی، آنقدر که برخی معتقدند مخرب نیستند. نتیجتاً، دنیا های مجازی و اشیاء دیجیتال در حال حاضر برای دو دهه وجود داشته­اند.

مسلم است که NFT ها و متاورس زمانی که به وجود می­آیند، چالش­های زیادی را برای صاحبان حقوق مالکیت فکری ایجاد خواهند کرد. بسیاری از این چالش­ها را نمی­توان در این مرحله پیش بینی کرد. در نتیجه، ما باید NFTها، متاورس های نوظهور و هر پدیده دیجیتال جدید دیگری را در برابر مقررات موجود، که پس از بحث‌های کامل توسط کشورها و فرهنگ‌های متعدد وضع شده‌اند، تحلیل کنیم. این مقررات همچنین در سناریوهای مختلف آزمایش شده­اند و برای چندین دهه معتبر هستند. بدون شک، در سال‌های آینده برای تنظیم تعاملات انسانی در جهان‌های متصل به دیجیتال، برخی نظارت ها ضروری خواهد بود، اما اینها باید زمانی رخ دهند که ماهیت این چالش‌ها را یاد بگیریم. در این میان، حقوق مالکیت فکری مانند همیشه برای پیشرفت علم و هنر معتبر خواهد بود.