گزینه های دودویی چیست؟
باینری آپشن (یا گزینه های باینری – گزینه های دودویی) یک بازار جدید مالی و یک روش عالی برای کسب درآمد در اینترنت است. باینری آپشن یک روش ساده و قابل فهم برای تجارت آنلاین است. دلیل سادگی آن مشخص بودن مقدار سود و ضرر قبل از انجام معامله است.
کلمه باینری (یعنی صفر و یک) اینجا به معنی این است که معامله گران پس از پایان زمان معامله ، یا موفق به گرفتن سرمایه خود به همراه سودِ از پیش تعیین شده می شوند یا هیچ چیز باز نمی گردد.
کلمه آپشن ( به معنی اختیار) : به صورت سنتی، یک قرارداد آپشن به صاحب آن این اختیار را می دهد که کالای با ارزشی را با قیمتی که از پیش تعیین شده و برای یک دوره مشخص بفروشد یا بخرد. توجه کنید که صاحب کالا متعهد و ملزم به خرید یا فروش در قیمت از پیش تعیین شده نمی باشد، او فقط این اختیار را دارد که این معامله را در صورت تمایل انجام دهد. به همین دلیل است که اینگونه قراردادها را آپشن (اختیار) می نامند.
باینری آپشن یا گزینه های دودویی چگونه کار می کند؟
موفقیت در باینری آپشن بر مبنای دو گزینه‌ی بله یا خیر است. به این معنا که شما حاضر به پیش بینی سود این شرکت در این زمان هستید یا خیر؛ چرا که زمان و تاریخ انقضا در باینری آپشن بسیار حائز اهمیت است. اگر درست پیش بینی کنید که در این زمان این شرکت به این سود می‌رسد شما علاوه بر مبلغ گذاشته شده سود تعیین شده را دریافت می‌کنید؛ اما اگر اشتباه پیش بینی کنید شما نه تنها سودی از این نوع معامله نبرده اید؛ بلکه کل مبلغ گذاشته شده برای سرمایه گذاری را هم از دست می‌دهید.
بنابراین شما آپشن یا اختیار دارید که به این سوال جواب بله بدهید و یا خیر که البته گزینه‌های دیگر هم برای سود بردن یا ضرر کردن در این بازار مالی هم وجود دارد. پس از اتمام و انقضای زمان معامله سود یا ضرر به صورت خودکار به حساب معامله کننده اعمال می‌شود.
خلاصه انجام معامله باینری آپشن
در کل تجارت در بازار باینری آپشن را به 5 مرحله می توان خلاصه کرد:
- یک معامله گر موفق نیاز به تمرکز روی بیش از یک بروکر را دارد. می توانید در مورد انتخاب بروکر مناسب از این صفحه مراجعه بازدید کنید: بروکر باینری آپشن در ایران
- پس از انتخاب بروکر ، با پر کردن فرم ثبت نام ، یک حساب در آن بروکر باز کنید و مبلغی در حساب تان واریز کنید. در بسیاری از کارگزاران ، حداقل مبلغ سرمایه گزاری حدود 10$ تا 250$ است.
- یک سهم ، کالا یا جفت ارز برای ترید انتخاب کنید. محبوب ترین آنها در معاملات فارکس و باینری آشن EUR/USD است.
- مبلغ سرمایه گذاری تان را برای هر ترید مشخص کنید. جهت قیمت آن کالا یا جفت ارز را پیش بینی کنید. اگر بالا می رود CALL (بالا) و اگر پایین می رود PUT (پایین) را انتخاب کنید. مقدار سود برای هر ترید بسته به بروکر و نوع معامله از 65% تا 100% خواهد بود.
- زمانی که زمان معامله به پایان رسید مثلا بعد از 60 ثانیه ، اگر درست پیش بینی کرده باشید ، این معامله را برده اید. برای مثال با سرمایه گذاری 10$ و 90% سود این معامله ، شما 9 دلار در چند دقیقه درآمد داشته اید.
تفاوت فارکس و باینری آپشن
در واقع تفاوت آموزش فارکس و باینری آپشن از متن بالا مشخص می شود. معاملات باینری آپشن ساده شده ی معاملات فارکس است.
- در فارکس و همینطور بازار سهام معاملات می توانند به طور نامحدود باز باشند.
- سود و ضرر معاملات از قبل مشخص نیست و بستگی به پیشرفت قیمت دارد.
این دو خصوصیت ساده ، معامله گران فارکس را همیشه به چالش می کشند:
- در فارکس اگر قیمت به سود معامله گر حرکت کند ، معامله گر هیچ باینری یا دودویی چیست؟ وقت مطمئن نیست که زمان بستن معامله او برای دستیابی به بیشترین سود فرا رسیده یا نه.
- اگر قیمت هم به ضرر او حرکت کند، متاسفانه اکثر معامله گران با شک به حرکت آن نگاه می کنند و امیدوارند زمانی برسد که قیمت به سود آنها برگردد و ضرر آنها جبران شود.
این دو پارامتر در جمله قبل کار را کمی برای معامله گر پیچیده می کند. به همین خاطر سرعت ناگهانی رشد بازار باینری آپشن و استقبال معامله گران از آن در این چند سال بیشتر بوده است.
کلاهبرداری در باینری آپشن
متأسفانه کلاهبرداری در زمینه باینری آپشن بسیار رایج است.
- بروکرهای متقلب و سایتهایی که به خاطر پول تعریفهای غیر صادقانه در مورد آنها میکنند.
- ربات های تقلبی ترید خودکار
- سایتها و کانالهای سیگنال
- فروشنده های پکیج های آموزشی باینری آپشن بدرد نخور
- و … به اشکال مختلف کلاهبرداری میکنند.
بنابراین احساس می کنیم ایجاد این لیست سیاه ضروری است. همینطور جاییکه که به شرح تجربیات مالباختگان و شرح تقلب های شناخته شده و تکنیک های غیر صادقانه را در یک مکان ذکر کنیم.
چرا کلاهبرداری باینری آپشن بسیار رایج است؟
هنگامی که یک نوع تجارت مالی جدید یا شکل جدید باینری یا دودویی چیست؟ کسب درآمد برای اولین بار ظاهر می شود ، طیف وسیعی از مشاغل تمایل دارند که درگیر آن شوند. این مطمئناً در مورد گزینه های باینری هم صادق است. به هر حال ، باینری یک روش در دسترس و محبوب برای افراد برای معامله و کسب درآمد است.
در روزهای اول سیستم های معروف و معتبر مالی سعی کردند ، بروکرهای تازه بوجود آمده باینری یا دودویی چیست؟ ی باینری آپشن را کنترل کنند ولی بروکرهای متقلب در کشورها یا جزایر گمنام تاسیس میشدند و از ریگولاتورهای نا معتبر مدرک میگرفتند. واقعیت اینست که کسب درآمد در این رشته بسیار راحت است و پیچیدگی های بورس و فارکس را ندارد. بروکرها از همین ویژگی برای جذب مخاطبانشان استفاده میکردند.
افرادی هم پیدا شدند که با چند خط برنامه نویسی ساده ربات های خودکار معامله در باینری آپشن را منتشر کردند. 90 درصد هم میگفتند که رباتشان رایگان است و تنها باید در بروکری که آنها میگویند ثبت نام کنید و سرمایه گذاری کنید. و بدین روش مردم را به سمت بروکرهای متقلب میکشاندند.
عده ای هم پیدا شدند که شروع به ساخت کانالهای سیگنال و فروش پکیج های میلیونی آموزش باینری آپشن کردند. تبلیغات عجیب و غریبی مثل درآمد ماهانه میلیاردی از باینری آپشن ، تبدیل 10 دلار به 1000 دلار در 30 دقیقه و …
مردم عادی هیچ تجربه ای از معامله و تجارتهای آنلاین نداشتند و هیج نمیدانستند که باینری آپشن هم به اندازه دیگر بازارهای مالی مثل فارکس و بورس پیچیده است.
#توجه: این مطلب یک رپرتاژ تبلیغاتی بوده و محتوای آن توسط تبلیغ دهنده تهیه و نگارش شده است.
دیجی‌رو مسئولیتی در قبال محتوای تبلیغاتی ندارد.
اعداد باینری
سیستم های دیجیتال و کامپیوترها جهت انتقال اطلاعات از اعداد باینری (دودویی) به صورت صفر و یک استفاده میکنند.
مدارهای خطی یا آنالوگ (analogue) مانند تقویت کننده های AC، سیگنال هایی با فرکانس و دامنه متغیر را پردازش میکنند، این در حالی است که در مدارهای دیجیتال تنها سیگنال هایی که دارای دو سطح ولتاژ هستند، با نامهای منطق 1 (1 منطقی) و منطق 0 (0 منطقی) پردازش خواهند شد.
در سیستم های دیجیتال، منطق 1 نماینده و نشان دهنده ولتاژ بالاتر است، که معمولا با عنوان مقدار بالا (HIGH value) نامگذاری می‌شود مانند 5 ولت، در حالی که منطق 0 نشان دهنده ولتاژ پایین است و معمولا با عنوان مقدار پایین (value LOW) شناخته می‌شود، مانند 0 ولت و یا زمین.
مقادیر دیجیتالی 1 و 0 به منظور بیان دو سطح از ولتاژ گسسته بکار می‌روند که معمولا در مدارهای دیجیتالی و کامپیوتری با عنوان اعداد باینری (BInary digiTS) یا به اختصار بیت (BITS) شناخته میشوند.
بیت های باینری صفر و یک
در سیستم اعداد باینری تنها دو مقدار بولی (Boolean) به منظور نشان دادن منطق 1 و یا منطق 0 وجود دارد از این رو استفاده از این سیستم در مدارها و سیستم های الکترونیک دیجیتال بسیار مناسب است.
دستگاه اعداد باینری بر اساس دستگاه شماره گذاری پایه 2 رفتار میکند و از قوانین ریاضی مشابه، حاکم بر دستگاه اعداد پایه 10 (مبنای دهدهی) تبعیت میکند.
بنابراین در اعداد باینری به جای توان های مانند 1,10,100,1000 از توان های مانند 1,2,4,8,16,36 استفاده می‌شود و ارزش هر بیت دو برابر بیت قبل خواهد بود.
با وجود اینکه محدودیتی برای انتخاب ولتاژهای یک مدار دیجیتالی وجود ندارد همواره سعی می‌شود در سیستمهای رایانه ای از ولتاژ کمتر از 10 ولت استفاده شود. در سیستم های دیجیتال، این ولتاژها سطوح منطقی (logic levels) نامیده میشوند و سطح ولتاژ بالاتر نشان دهنده یک وضعیت HIGH است، در حالی که سطح پایینتر ولتاژ بیانگر یک وضعیت LOW است. دستگاه اعداد باینری به هر دو وضعیت HIGH و LOW نیازمند است.
سیگنال ها و یا شکل موج های دیجیتالی، سطوح گسسته و یا متمایزی هستند که بین دو وضعیت HIGH وLOW به طور دائم در حال تغییر هستند. به منظور درک بیشتر تمایز سیگنال های دیجیتال از سایر سیگنال ها و همچنین سطوح ولتاژ HIGH و LOW، لازم به شناخت تعریف و دسته بندیهای مدارها و سیستم های الکترونیکی است.
مدارها و سیستم های الکترونیکی به دو دسته اصلی تقسیم میشوند.
مدارهای آنالوگ (Analogue Circuits)
مدارهای آنالوگ و یا خطی، سطوح مختلف ولتاژ را که می‌توانند در یک دوره زمانی متناوب بین مقدار مثبت و منفی متغیر باشند را تقویت و یا پاسخ می‌دهد.
مدارهای دیجیتال (Digital circuits)
مدارهای دیجیتال، دو سطح ولتاژ گسسته مثبت و یا منفی را که همان سطوح منطقی 0 و 1 هستند را تولید و یا پاسخ می‌دهند.
ولتاژ خروجی آنالوگ
تفاوت‌های میان مدار آنالوگ و مدار دیجیتال در مثال زیر نشان داده شده است.
نمایش ولتاژ خروجی آنالوگ
در یک مدار آنالوگ، خروجی پتانسیومتر (potentiometer) با چرخاندن ترمینال متحرک پتانسیومتر بین صفر ولت و ولتاژ ماکزیمم (Vmax) تغییر خواهد کرد. ولتاژ باینری یا دودویی چیست؟ خروجی می‌تواند به آرامی و یا به سرعت از یک مقدار به مقدار دیگر متغیر باشد، بنابراین هیچ تغییر ناگهانی یا پلهای بین دو سطح ولتاژ ایجاد نخواهد شد. در نتیجه یک ولتاژ خروجی متغیر و همچنین پیوسته ایجاد می‌شود. دما، فشار، سطح مایع و شدت نور نمونه هایی از سیگنال های آنالوگ هستند.
ولتاژ خروجی دیجیتال
با جایگذاری زنجیرهای از مقاومت ها که به صورت سری به یکدیگر متصل شده‌اند، به جای استفاده از تنها یک مقاومت متغییر، و همچنین استفاده از یک سوئیچ (کلید) چرخان به جای ترمینال متحرک، مدار بررسی شده در مثال فوق به یک مدار دیجیتال تبدیل خواهد شد. اتصال سوئیچ چرخان به محل اتصال هر مقاومت به مقاومت مجاور (گره‌ها) یک شبکه تقسیم ولتاژ ساده را مانند شکل را ایجاد میکند. با چرخش سوئیچ از یک موقعیت (گره) به موقعیت بعدی، ولتاژ خروجی به سرعت مقادیر گسسته و متمایزی را نمایش می‌دهد. همان طور که در نمودار خروجی نشان داده شده است، تغییرات ولتاژ خروجی نهایی بسته به موقعیت سوئیچ، ضرایبی از 1.0 ولت خواهد بود.
به بیان دیگر ولتاژ خروجی قادر است مقادیر 3 و یا 2 ولت را اختیار کند نه مقادیر اعشاری مانند 2.5 یا 4.6 .
با افزایش تعداد عناصر مقاومتی در شبکه تقسیم ولتاژ و همچنین استفاده از یک سوئیچ چند موقعیتی، تعداد مراحل سوئیچ گسسته افزایش خواهد یافت، که این عمل سطوح ولتاژ خروجی کوچکتر و دقیقتری را تولید خواهد کرد.
نمایش ولتاژ خروجی دیجیتال
عمده تفاوت موجود بین سیگنال ها یا کمیت آنالوگ وسیگنال های دیجیتال این است که، سیگنال های آنالوگ با گذشت زمان به صورت پیوسته و دائم تغییر میکنند، در حالی که یک کمیت دیجیتال تنها دارای مقادیر گسسته و پلهای (گام به گام) HIGH-LOW است.
برای مثال: کلیدهای روشنایی معمولی، تنها دو حالت روشن (HIGH) و یا خاموش (LOW) را ایجاد میکنند و لامپ تنها قادر است در هر موقعیت سوئیچ مشخص، تنها یکی از حالات روشن و یا خاموش را تجربه کند. در نتیجه باینری یا دودویی چیست؟ فاصله‌ای بین تولید خروجی دیجیتال ON_OFF وجود نخواهد داشت.
از طرف دیگر، نوع دیگری از سویچ های روشنایی به نام دیمر (Dimmer) با تولید یک خروجی آنالوگ، دامنه متغیری از حداکثر روشنایی تا خاموشی مطلق نور یک لامپ را ایجاد میکنند.
برخی از مدارها، توسط مبدل های تبدیل سیگنال آنالوگ به دیجیتال (ADC) و همچنین مبدل سیگنال دیجیتال به آنالوگ (DAC)، سیگنال های خروجی را به نوع خروجی دلخواه تبدیل میکنند. در هر صورت، سیگنال ورودی یا خروجی دیجیتال معادل مقدار باینری یک سیگنال آنالوگ خواهد بود.
سطوح منطقی دیجیتال
در تمام مدارهای الکترونیکی و کامپیوتری، تنها دو سطح منطقی مجاز به نمایش یک وضعیت واحد هستند. این سطوح با عنوان منطق 1 و منطق 0 و یا HIGH_LOW و OF_ON معرفی میشوند. اکثر سیستم های منطقی از منطق مثبت استفاده می کنند، در این صورت منطق 0 نشان دهنده‌ی ولتاژ صفر و منطق 1 نماینده ولتاژ بالاتر است. به عنوان مثال ، 5 ولت در منطق TTL.
به طور کلی جهت جلوگیری از بروز خطا در مدارهای منطقی، تغییرات سطوح ولتاژ از 0 به 1 و یا 1 به 0 بسیار سریع اتفاق خواهد افتاد.
در استاندارد TTL (Transistor Transistor logic)، دامنه ولتاژ ورودی و خروجی IC ها دارای محدودیت مشخصی است. این محدودیت‌ها سبب دقت در تعریف مقدار منطق 1 و 0 خواهد شد.
سطوح ولتاژ ورودی و خروجی TTL
بر اساس تعریف فوق، هنگام استفاده از منبع تغذیه +5 ولت، هر ولتاژ ورودی با مقدار بین 2 و 5 ولت به عنوان منطق 1 و هر ولتاژ ورودی با مقدار کمتر از 0.8 ولت به عنوان منطق 0 شناخته می‌شود. به همین ترتیب در حالی که خروجی یک گیت منطقی بین 2.7 و 5 ولت باشد، نشان دهنده منطق 1 و هر ولتاژ خروجی با مقدار کمتر از 0.4 ولت نشان دهنده منطق 0 خواهد بود. این مقادیر با عنوان منطق مثبت شناخته میشوند.
در مدارهای دیجیتال و رایانه ها معمولا از اعداد باینری استفاده میشوند. دستگاه اعداد باینری تنها از دو رقم 0 و 1 جهت نمایش اعداد مختلف استفاده میکنند، از این رو برای کد گذاری و نمایش سیگنال های دیجیتال مناسب هستند.
سیستم باینری چیست؟
اجازه دهید تصور کنیم که کامپیوترها هنوز اختراع نشده اند و راه هایی را بررسی کنیم که اطلاعات را بتوان با استفاده از پروتکل های رمز گذاری، ذخیره و مخابره کرد.
در ساده ترین حالت و با بودن در محدودیت در انتخاب (همان سادگی)، پرچمی با دو روی سفید و سیاه به ذهنمان می رسد که جهت سفید و سیاه پرچم به هر تعداد دلخواهی نوسان می کند تا اطلاعات ضروری در ارسال پیام را به شکل مورس مخابره کنیم. ذخیره سازی متوالی علائم، بیانگر رشته ای باینری از اعداد 0 و 1 است که صفر بیانگر سفید و 1 بیانگر سیاه است.
در نتیجه سیستم باینری چارچوب کاری را به ما خواهد داد تا بتوانیم اعداد را به صورت رشته ای از 0 ها و 1 ها نمایش دهیم. به محض اینکه دریافتیم چگونه اعداد را دستکاری یا نمایش دهیم، می توانیم حروف الفبا را نیز مدیریت کنیم. به این ترتیب که به هر حرف، کد عددی را به آن نسبت می دهیم. رشته هایی از حروف، کلمات را تشکیل می دهند و رشته هایی از کلمات جملات، دستورات و نتیجه گیری هایی را تشکیل می دهند که می توانند درست یا غلط باشند. در نتیجه یک سیستم جامع ممکن است با استفاده از آشنایی با این مفهوم، به این فرم باینری نمایش داده شود.
باینری یا دودویی چیست؟
باینری یک طرح شماره گذاری را توصیف می کند که در آن فقط دو مقدار ممکن برای هر رقم وجود دارد -- 0 یا 1 -- و مبنای همه کدهای باینری مورد استفاده در سیستم های محاسباتی است. این سیستم ها از این کد برای درک دستورالعمل های عملیاتی و ورودی کاربر و ارائه خروجی مربوط به کاربر استفاده می کنند.
اصطلاح باینری همچنین به هر سیستم رمزگذاری/رمزگشایی دیجیتالی اشاره دارد که در آن دقیقاً دو حالت ممکن وجود دارد. در حافظه دیجیتال، ذخیره سازی، پردازش و ارتباطات، مقادیر 0 و 1 گاهی اوقات به ترتیب کم و زیاد نامیده می شوند. در ترانزیستورها، 1 به جریان برق اشاره دارد، در حالی که 0 نشان دهنده عدم جریان برق است.
تشریح سیستم باینری
سیستم شماره گذاری دودویی در قرن هفدهم توسط گوتفرید لایبنیتس اصلاح شد. در ریاضیات و در سیستم های محاسباتی، یک رقم باینری یا بیت، کوچکترین واحد داده است. هر بیت دارای یک مقدار 1 یا 0 است، به این معنی که نمی تواند مقدار دیگری بگیرد.
کامپیوترها می توانند اعداد را با استفاده از کد باینری به شکل 1 و 0 دیجیتال در داخل واحد پردازش مرکزی (CPU) و RAM نمایش دهند. این اعداد دیجیتال سیگنال های الکتریکی هستند که در داخل CPU یا RAM روشن یا خاموش هستند.
دودویی در مقابل اعشاری
از آنجایی که سیستم باینری فقط از دو رقم یا بیت استفاده می کند و اعداد را با استفاده از الگوهای مختلف 1 و 0 نشان می دهد، به عنوان سیستم پایه 2 شناخته می شود. در اینجا، 1 به "روشن" یا "درست" اشاره دارد، در حالی که 0 به "خاموش" یا "نادرست" اشاره دارد.
در مقابل، سیستم شماره دهی یک سیستم پایه-10 است، که در آن هر مکان ممکن در یک عدد می تواند یکی از 10 رقم (0-9) باشد. در یک عدد چند رقمی، سمت راست ترین رقم در وهله اول، رقم کنار آن در سمت چپ در جایگاه دهم، رقمی که در سمت چپ قرار دارد در جایگاه صدم قرار دارد و غیره.
اهمیت کد باینری
سیستم اعداد باینری پایه همه سیستم ها و عملیات محاسباتی است. این دستگاه‌ها را قادر می‌سازد تا انواع اطلاعاتی را که به CPU یا حافظه هدایت میشوند، ذخیره، دسترسی و دستکاری کنند. این امکان توسعه برنامه هایی را فراهم می کند که کاربران را قادر می سازد کارهای زیر را انجام دهند:
- مشاهده وب سایت ها
- ایجاد و به روز رسانی اسناد متنی
- بازی های رایانه ای
- مشاهده ویدئو و تصاویر گرافیکی
- اجرای نرم افزارهای کاربردی یا مدیریتی
- محاسبات و تجزیه و تحلیل داده ها.
طرح باینری 1 و 0 دیجیتال روشی ساده و زیبا برای کار کامپیوترها ارائه می دهد. همچنین یک راه کارآمد برای کنترل مدارهای منطقی و تشخیص وضعیت های درست (1) و نادرست (0) سیگنال الکتریکی ارائه می دهد.
نحوه کار اعداد باینری
سیستم باینری زبان اصلی سیستم های محاسباتی است. در داخل این سیستم ها، یک عدد باینری از یک سری هشت بیت تشکیل شده است. این سری به بایت معروف است. در طرح باینری، موقعیت هر رقم مقدار اعشاری آن را تعیین می کند. بنابراین، با درک موقعیت هر بیت، یک عدد باینری را می توان به یک عدد اعشاری تبدیل کرد.
در اعداد اعشاری، هر مکان اضافی در 10 ضرب می شود که از راست به چپ حرکت می کنیم (مقام اول، رتبه 10، مکان 100 و غیره). اما در اعداد باینری، هر مکان اضافی هنگام حرکت از راست به چپ در دو ضرب می شود. دو مثال زیر این ایده را توضیح می دهند.
مثال 1
در اینجا نحوه محاسبه مقادیر اعشاری برای یک عدد باینری 8 بیتی (بایتی) 01101000 آمده است.
در این عدد، رقم اول در سمت راست و رقم هشتم در منتهی الیه سمت چپ قرار دارد. رقم دوم (0) تا هفتم (1) از راست به چپ خوانده می شود.
با افزایش موقعیت بیت از یک به هشت، مقدار اعشاری قبلی در دو ضرب می شود. به همین دلیل است که بیت اول دارای ارزش 1، بیت دوم دارای ارزش 2، بیت سوم دارای ارزش 4 و غیره است.
مقدار نهایی اعداد اعشاری با جمع مقادیر جداگانه از اعداد 1, 2, 4, 8, 16 و غیره محاسبه می شود. با این حال، فقط مقادیری که بیت مربوطه، برابر با 1 است باید اضافه شوند. این مقادیر نشان دهنده موقعیت "روشن" هستند.
0 ها موقعیت "خاموش" را نشان می دهند، بنابراین در محاسبه مقدار اعشاری شمارش نمی باینری یا دودویی چیست؟ شوند.
بنابراین، برای عدد باینری 01101000، مقدار اعشاری به صورت زیر محاسبه می شود:
مثال 2
در اینجا نحوه محاسبه مقادیر اعشاری برای عدد باینری 11111111 آمده است.
در این عدد باینری، هر بیت دارای یک مقدار است، بنابراین تمام مقادیر جداگانه اضافه می شوند.
بنابراین، برای این عدد، مقدار اعشاری به صورت زیر است:
1 + 2 + 4 + 8 + 16 + 32 + 64 + 128 = 255
نمایش اعداد اعشاری در قالب باینری
همانطور که قبلا ذکر شد، سیستم شماره گذاری باینری فقط با 1 و 0 کار می کند. با این حال، موقعیت فقط این دو رقم می تواند اعداد بسیار بیشتری را نشان دهد. مثال‌های بخش قبل نشان می‌دهد که چگونه هر عدد اعشاری از 0 تا 255 را می‌توان با استفاده از اعداد باینری نشان داد. اعداد بزرگتر از 255 را نیز می توان با افزودن بیت های بیشتر به یک عدد باینری 8 بیتی نشان داد.
در اینجا اعداد اعشاری از صفر تا 20 و معادل های باینری آنها آمده است.
تبدیل اعداد باینری به کاراکترهای متنی
اعداد باینری را می توان با استفاده از کدهای استاندارد آمریکایی برای تبادل اطلاعات (ASCII) برای ذخیره اطلاعات در RAM یا CPU کامپیوتر به کاراکترهای متنی ترجمه کرد. برنامه های دارای ASCII، مانند پردازشگرهای کلمه، می توانند اطلاعات متنی را از RAM یا CPU بخوانند. آنها همچنین می توانند اطلاعات متنی را ذخیره کنند که بعداً توسط کاربر قابل بازیابی است. کدهای ASCII در جدول ASCII که شامل 128 متن یا کاراکتر خاص است ذخیره می شود. هر کاراکتر دارای یک مقدار اعشاری مرتبط است.
در مثال اول بخش قبل، عدد باینری 01101000 (عدد اعشاری 104) است. در ASCII، این عدد حروف کوچک h تولید می کند. برای تشکیل کلمات، باید حروف بیشتری به h اضافه کرد. در اصطلاح باینری، این به معنای افزودن اعداد باینری بیشتر به عدد باینری برای h است.
کد باینری برای حروف کوچک ASCII 01101001 است. بنابراین، برای ایجاد کلمه hi، عدد باینری برای i به عدد باینری h اضافه می شود. این عدد باینری زیر را به دست می دهد:
اعداد باینری | نقش اعداد دودویی در سیستمهای دیجیتال 8 دقیقه مطالعه
مزیت‌ها و استفاده‌ی گسترده از سیستمهای دیجیتالی باعث شده است که امروزه آشنایی با ساختار و نحوه ساز و کار این سیستم‌ها برای همه کسانی که قصد مطالعه و پیگیری تکنولوژی را دارند، امری اجتناب‌ناپذیر و ضروری باشد. در این مقاله از فنولوژی قصد داریم به بنیادی‌ترین سنگ‌بنای کل دنیای دیجیتال، یعنی «اعداد باینری» بپردازیم.
تاریخچه‌ی اعداد باینری
استفاده از دستگاه نمایش اعداد دودویی یا اعداد باینری، در مدارهای سوئیچینگ و الکترونیک دیجیتال و ساختار کامپیوترها، عمری کمتر از ۱۵۰ سال دارد؛ با این حال، قدمت استفاده از اعداد دودویی در سایر عملیات ریاضی، مانند محاسبه‌ی سری‌های متناهی، علم وزن و عروض و همچنین پیام‌رسانی در تمدن‌های باستانی مانند مصر، چین و هند به بیش از چهار هزار سال می‌رسد.
مطالعه‌ی اعداد باینری به شکل مدرن، در قرن هفدهم میلادی با مشارکت‌های علمی دانشمندان مختلفی از جمله لایبنیتز آغاز شد. لایبنیتز، بر پایه متون قدیمی چینی اقدام به معرفی سیستم اعداد دودویی نمود. می‌توان گفت از اولین نمونه‌های بهره‌مندی از سیستم نمایش اعداد با ارقام ۰ و ۱ به شکلی که ما امروزه می‌شناسیم، همین سیستم نمایش دودویی اعداد است که توسط لایبنیتز معرفی شد.
نقطه‌ی عطف استفاده از اعداد باینری، اختراع جبر بول (Boolean Algebra) توسط جرج بول، ریاضیدان انگلیسی، در قرن نوزدهم میلادی بود. جبر بول، پایه و اساس استفاده‌ی قاعده‌مند از دستگاه اعداد باینری برای بیان و حل آسان‌تر مسائل منطق به روش جبری است. همچنین جبر بول، پایه و اساس اختراع مدارات سوئیچینگ و سیستمهای دیجیتال امروزی است.
سیستم اعداد باینری
در هر سیستم نمایش اعداد در مبنای $r$، به طور کلی $r$ رقم وجود دارد که شامل ۰ تا $r-1$ می‌شود. برای نمایش هر عدد بالاتر از این ارقام، باید از مفهوم «ارزش مکانی» استفاده شود. ارزش مکانی هر رقم برابر است با $r^$ که $n$ با شروع از صفر، شماره‌ی جایگاه رقم از سمت راست می‌باشد.
در اعداد مبنای دو، ارقام مورد استفاده ۰ و ۱ می‌باشند و ارزش مکانی جایگاه رقم‌ها به ترتیب از راست به چپ $ \small \left. …,2^,2^,2^\right. $ می‌باشند.
اعداد باینری کسری
در صورتی که اعداد دودویی دارای قسمت‌های کسری باشند؛ با استفاده از ممیز یا نقطه (Binary point) ارقام بخش صحیح از ارقام بخش کسری جدا میشوند و ارزش مکانی ارقام بخش کسری بعد از ممیز، از چپ به راست کاهش می‌یابد.
بنابراین ساختار ارزش مکانی اعداد باینری کسری به این صورت است: $ \small \left. …2^,2^,2^/2^,2^,2^… \right. $
تبدیل مبنا از اعداد باینری به اعداد دهدهی
برای تبدیل مبنا از اعداد باینری به اعداد دهدهی کافی است مراحل زیر را دنبال کنیم:
- ابتدا ارزش مکانی تمامی ارقام عدد دودویی را مشخص می‌کنیم.
- هر رقم را در ارزش مکانی آن ضرب می‌کنیم.
- حاصل ضرب‌های بدست آمده را با یکدیگر جمع می‌کنیم.
این روش تنها مختص به اعداد باینری نیست و برای هر عددی در مبنای غیر ده صحیح می‌باشد.
$\small\left.(1110)_ = 0\times2^ + 1\times2^ + 1\times2^ + 1\times2^ = 14\right.$
$\small\left.(100/01)_ = 1\times2^ + 0\times2^ + 0\times2^ + 0\times2^ + 1\times2^ = 4.25\right.$
تبدیل مبنا از اعداد دهدهی به اعداد باینری
برای تبدیل اعداد صحیح بدون علامت دهدهی به یک عدد در مبنای ۲ از روش تقسیم‌های متوالی استفاده می‌شود. مراحل تقسیم‌های متوالی عبارتند از:
- عدد دهدهی را بر ۲ تقسیم می‌کنیم.
- اگر خارج‌قسمت از صفر بزرگتر بود آن را بر ۲ تقسیم می‌کنیم.
این روند را آنقدر ادامه می‌دهیم تا در نهایت خارج قسمت تقسیم برابر با صفر شود. در پایان، باقی‌مانده‌ی تقسیم‌های انجام شده، ارقام عدد در سیستم دودویی را از راست به چپ (از پایین‌ترین ارزش مکانی به بالا‌ترین ارزش مکانی) تشکیل می‌دهند.
با توجه به محاسبات نشان داده شده:
همچنین برای تبدیل بخش اعشاری اعداد دهدهی به بخش کسری در مبنای ۲، از روش ضرب‌های متوالی استفاده می‌شود. در روش ضرب‌های متوالی، قسمت اعشاری را در عدد ۲ ضرب کرده و قسمت صحیح حاصل‌ضرب را نگه می‌داریم و سپس مرحله قبل را برای قسمت اعشاری حاصل‌ضرب تکرار می‌کنیم. به ترتیب قسمت‌های صحیح حاصل‌ضرب‌های متوالی از اول به آخر، ارقام عددکسری باینری را از چپ به راست (از بیشترین ارزش مکانی تا کمترین ارزش مکانی) تشکیل می دهند. این روند را تا جایی که دقت موردنظر برسیم یا قسمت اعشاری حاصل‌ضرب بدست آمده صفر باشد، ادامه می‌دهیم.
تبدیل مبنای بخش‌های صحیح و اعشاری اعداد، از یکدیگر مستقل‌اند؛ همچنین تبدیل اعداد اعشاری به اعداد کسری در مبنای غیر ده ممکن است مختوم نباشد.
برای مثال برای محاسبه‌ی معادل باینری عددی اعشاری $ \small \left. 0.534 \right. $:
$\small\left.0.534\times2 = 1.068 \Rightarrow 1\right.$
$\small\left.0.068\times2 = 0.136 \Rightarrow 0\right.$
$\small\left.0.136\times2 =0.272 \Rightarrow 0\right.$
همانطور که نشان داده شد، عدد $ \small \left. 0.534 \right. $ در مبنای ۲ با دقت سه رقم، برابر با $ \small \left. 0/100 \right. $ می‌باشد؛ اما همانطور که گفته شد، ممکن است این عدد در مبنای دو نمایش مختوم نداشته باشد.
تبدیل از مبنای $۲$ به مبنای $۲^$
به طور کلی، برای تبدیل مبنا بین دو مبنای غیر ده، باید از مبنای ده به عنوان واسطه استفاده کرد؛ اما در مورد تبدیل مبنا میان اعداد در مبنای $۲$ و توان‌های صحیح $۲$، یک استثنا وجود دارد.
برای تبدیل یک عدد از مبنای $۲$ به مبنای $۲^$:
- در صورتی که تعداد ارقام قبل از ممیز (بخش صحیح) یا بعد از ممیز (بخش کسری) مضربی از n نباشد با اضافه کردن صفر به سمت چپ بخش صحیح و سمت راست بخش کسری، تعداد ارقام هر بخش را به نزدیک‌ترین مضرب n می‌رسانیم.
- از اولین رقم بعد از ممیز به سمت چپ در بخش صحیح و از اولین رقم بعد از ممیز به سمت راست در بخش کسری ارقام را n رقم، n رقم جدا و دسته‌بندی می‌کنیم.
- معادل هر دسته‌ی n تایی در مبنای $۲^$ را به جای دسته قرار می‌دهیم.
برای تبدیل عدد $ \small \left. (11001/01)_ \right. $ به مبنای ۱۶، ابتدا تعداد ارقام هر دو بخش کسری و صحیح را با اضافه کردن صفرهای بی‌ارزش به مضرب‌هایی از چهار می‌رسانیم. پس از جدا کردن ارقام به دسته‌های چهارتایی، (توجه کنید که $ \small \left. 16 = 2^ \right. $) با ترتیبی که توضیح داده شد، معادل «Hexadecimal» هر دسته را به جای آن قرار می‌دهیم.
از این ویژگی برای نمایش اعداد باینری طولانی، مثل آدرس‌دهی به خانه‌های حافظه درکامپیوترها، برای خواناتر شدن و راحتی بیشتر استفاده می‌شود؛ چراکه حافظه‌های سیستمهای دیجیتال با استفاده از اعداد باینری شماره‌گذاری میشوند و به علت زیاد بودن تعداد سلول‌های حافظه در کامپیوترها، نمایش این آدرس‌ها با اعداد باینری، می‌تواند بسیار سخت و گیج‌کننده باشد.
تبدیل از مبنای $۲^$ به مبنای $۲$
برای تبدیل اعداد از مبنای $۲^$ به مبنای $۲$ باید مراحل قسمت قبل را، به صورت برعکس انجام داد. بنابراین به جای هر رقم، معادل n رقمی آن را در مبنای $۲$ قرار می‌دهیم.
به عنوان مثال برای تبدیل یک عدد «octal» (عدد در مبنای $ \small \left. 2^ = 8 \right. $) مانند $ \small \left. (362/51)_ \right. $ به یک عدد باینری، به جای هر رقم آن، معادل دودویی ۳ رقمی آن را قرار می‌دهیم.
اعداد باینری در دنیای دیجیتال
یکی از دلایل استفاده‌ی گسترده از ابزارهای دیجیتال در انواع کاربرد‌ها و زمینه‌های مختلف فیزیکی، آن است که این ابزارها، قدرت کارکرد به شکل عمومی و به صورت مستقل از شرایط محیطی را دارند. با طراحی یک مدار دیجیتال خاص، و استفاده از مبدل‌های مناسب آنالوگ به دیجیتال می‌توان آن مدار را در کاربرد‌ها و موقعیت‌های گوناگونی به کار برد — قابلیتی که در ابزارهای آنالوگ وجود ندارد. همچنین سیستمهای دیجیتال نسبت به تغییرات ناخواسته‌ی محیطی، مانند نویز و دما مقاوم‌تر هستند.
ذخیره اعداد دودویی در سیستمهای دیجیتال
کوچکترین واحد ذخیره سازی اطلاعات در سیستمهای دیجیتال «بیت» یا «bit» می‌باشد. هر بیت، قابلیت ذخیره‌ی دو حالت صفر یا یک را دارد. حافظه‌ی کامپیوترها و پردازنده‌های دیجیتال از مجموعه‌ی این بیت‌ها ساخته شده است. واحد شناخته شده و کاربردی دیگر ذخیره حافظه «بایت» یا «byte» است. این واحد تشکیل شده از هشت بیت متوالی می‌باشد. اطلاعات، بسته به نوع آنها در تعداد مختلفی از بیت‌ها ذخیره میشوند در اکثر مواقع، داده‌های مورد استفاده در کامپیوترها، از یک تا چندین بایت حافظه را اشغال میکنند؛ اما در برخی از کاربرد‌ها، مثل طراحی میکرو‌کنترلر‌ها و میکروپروسسورها، که بهینه‌سازی استفاده از حافظه از اهمیت بالایی برخوردار است، گاهی تنها از یک بیت، یا قسمتی از یک بایت را برای ذخیره‌ی اطلاعات استفاده میکنند.
برای بیان و نمایش تعداد زیادی از بایت‌ها با بیت‌ها، از پسوند‌هایی مثل «Kilo» و «Mega» و «Giga» استفاده می‌شود. در جدول زیر مقدار معادل برخی از واحدهای حافظه بیان شده است.
| واحد حافظه | مقدار معادل |
| $ \small \left. 1 \right. $ nibble | $ \small \left. 4 \right. $ bits |
| $ \small \left. 1 \right. $ Byte | $ \small \left. 8 \right. $ bits |
| $ \small \left. 1 \right. $ Kilobyte | $ \small \left. 2^ \right. $ Bytes |
| $ \small \left. 1 \right. $ Megabyte | $ \small \left. 2^ \right. $ Bytes |
| $ \small \left. 1 \right. $ Gigabyte | $ \small \left. 2^ \right. $ Bytes |
| $ \small \left. 1 \right. $ Terabyte | $ \small \left. 2^ \right. $ Bytes |
پردازش اعداد دودویی در سیستمهای دیجیتال
مدارهای دیجیتال، مدارهایی با ورودی و خروجی‌هایی گسسته هستند؛ در واقع علت کمتر بودن نویز در مدارهای دیجیتال نیز همین است. گسسته بودن ورودی و خروجی مدارهای دیجیتال، به این معناست که تنها با مقادیر مشخصی کار میکنند؛ درحالی که سیستمهای آنالوگ دارای مقادیر طبقه‌بندی‌شده و گسسته نیستند. در سیستمهای آنالوگ، برای تمامی مقادیر ورودی پیوسته، در خروجی پاسخی پیوسته داریم.
در سیستمهای دیجیتال، عموما سه سطح برای تعبیر سیگنال‌های فیزیکی و آنالوگ وجود دارد. در شکل زیر، این سطح‌های ولتاژ نمایش داده شده است.
- سطح «Valid logic high» شامل مقادیری است که سیستم آنها را به عنوان ۱ منطقی، «High» و یا «True» در نظر می‌گیرد.
- سطح «Valid logic low» شامل مقادیری است که سیستم آنها را به عنوان ۰ منطقی، «Low» و یا «False» در نظر می‌گیرد.
- سطح «Invalid high range» مقادیر میان این دو سطح است. این مقادیر، برای سیستم غیر‌قابل‌قبول هستند.
میزان گستردگی هر کدام از این سطوح بسته به مقدار تغذیه‌ی مدار و نوع کاربرد آن، متفاوت است.
پس از آن که ورودی آنالوگ اعمال شده به سیستم، توسط مبدل‌های آنالوگ به دیجیتال به رشته‌ای از اعداد باینری تبدیل شد، ورودی مدار توسط المان‌های سیستم مورد پردازش قرار می‌گیرد. تمامی عملیات انجام شده در این پردازش‌گر‌ها، در نهایت به سه عمل پایه‌ای «AND» و «OR» و «NOT» ختم میشوند.
اعداد باینری
سیستم های دیجیتال و کامپیوترها جهت انتقال اطلاعات از اعداد باینری (دودویی) به صورت صفر و یک استفاده میکنند.
مدارهای خطی یا آنالوگ (analogue) مانند تقویت کننده های AC، سیگنال هایی با فرکانس و دامنه متغیر را پردازش میکنند، این در حالی است که در مدارهای دیجیتال تنها سیگنال هایی که دارای دو سطح ولتاژ هستند، با نامهای منطق 1 (1 منطقی) و منطق 0 (0 منطقی) پردازش خواهند شد.
در سیستم های دیجیتال، منطق 1 نماینده و نشان دهنده ولتاژ بالاتر است، که معمولا با عنوان مقدار بالا (HIGH value) نامگذاری می‌شود مانند 5 ولت، در حالی که منطق 0 نشان دهنده ولتاژ پایین است و معمولا با عنوان مقدار پایین (value LOW) شناخته می‌شود، مانند 0 ولت و یا زمین.
مقادیر دیجیتالی 1 و 0 به منظور بیان دو سطح از ولتاژ گسسته بکار می‌روند که معمولا در مدارهای دیجیتالی و کامپیوتری با عنوان اعداد باینری (BInary digiTS) یا به اختصار بیت (BITS) شناخته میشوند.
بیت های باینری صفر و یک
در سیستم اعداد باینری تنها دو مقدار بولی (Boolean) به منظور نشان دادن منطق 1 و یا منطق 0 وجود دارد از این رو استفاده از این سیستم در مدارها و سیستم های الکترونیک دیجیتال بسیار مناسب است.
دستگاه اعداد باینری بر اساس دستگاه شماره گذاری پایه 2 رفتار میکند و از قوانین ریاضی مشابه، حاکم بر دستگاه اعداد پایه 10 (مبنای دهدهی) تبعیت میکند.
بنابراین در اعداد باینری به جای توان های مانند 1,10,100,1000 از توان های مانند 1,2,4,8,16,36 استفاده می‌شود و ارزش هر بیت دو برابر بیت قبل خواهد بود.
با وجود اینکه محدودیتی برای انتخاب ولتاژهای یک مدار دیجیتالی وجود ندارد همواره سعی می‌شود در سیستمهای رایانه ای از ولتاژ کمتر از 10 ولت استفاده شود. در سیستم های دیجیتال، این ولتاژها سطوح منطقی (logic levels) نامیده میشوند و سطح ولتاژ بالاتر نشان دهنده یک وضعیت HIGH است، در حالی که سطح پایینتر ولتاژ بیانگر یک وضعیت LOW است. دستگاه اعداد باینری به هر دو وضعیت HIGH و LOW نیازمند است.
سیگنال ها و یا شکل موج های دیجیتالی، سطوح گسسته و یا متمایزی هستند که بین دو وضعیت HIGH وLOW به طور دائم در حال تغییر هستند. به منظور درک بیشتر تمایز سیگنال های دیجیتال از سایر سیگنال ها و همچنین سطوح ولتاژ HIGH و LOW، لازم به شناخت تعریف و دسته بندیهای مدارها و سیستم های الکترونیکی است.
مدارها و سیستم های الکترونیکی به دو دسته اصلی تقسیم میشوند.
مدارهای آنالوگ (باینری یا دودویی چیست؟ Analogue Circuits)
مدارهای آنالوگ و یا خطی، سطوح مختلف ولتاژ را که می‌توانند در یک دوره زمانی متناوب بین مقدار مثبت و منفی متغیر باشند را تقویت و یا پاسخ می‌دهد.
مدارهای دیجیتال (Digital circuits)
مدارهای دیجیتال، دو سطح ولتاژ گسسته مثبت و یا منفی را که همان سطوح منطقی 0 و 1 هستند را تولید و یا پاسخ می‌دهند.
ولتاژ خروجی آنالوگ
تفاوت‌های میان مدار آنالوگ و مدار دیجیتال در مثال زیر نشان داده شده است.
نمایش ولتاژ خروجی آنالوگ
در یک مدار آنالوگ، خروجی پتانسیومتر (potentiometer) با چرخاندن ترمینال متحرک پتانسیومتر بین صفر ولت و ولتاژ ماکزیمم (Vmax) تغییر خواهد کرد. ولتاژ خروجی می‌تواند به آرامی و یا به سرعت از یک مقدار به مقدار دیگر متغیر باشد، بنابراین هیچ تغییر ناگهانی یا پلهای بین دو سطح ولتاژ ایجاد نخواهد شد. در نتیجه یک ولتاژ خروجی متغیر و همچنین پیوسته ایجاد می‌شود. دما، فشار، سطح مایع و شدت نور نمونه هایی از سیگنال های آنالوگ هستند.
ولتاژ خروجی دیجیتال
با جایگذاری زنجیرهای از مقاومت ها که به صورت سری به یکدیگر متصل شده‌اند، به جای استفاده از تنها یک مقاومت متغییر، و همچنین استفاده از یک سوئیچ (کلید) چرخان به جای ترمینال متحرک، مدار باینری یا دودویی چیست؟ باینری یا دودویی چیست؟ بررسی شده در مثال فوق به یک مدار دیجیتال تبدیل خواهد شد. اتصال سوئیچ چرخان به محل اتصال هر مقاومت به مقاومت مجاور (گره‌ها) یک شبکه تقسیم ولتاژ ساده را مانند شکل را ایجاد میکند. با چرخش سوئیچ از یک موقعیت (گره) به موقعیت بعدی، ولتاژ خروجی به سرعت مقادیر گسسته و متمایزی را نمایش می‌دهد. همان طور که در نمودار خروجی نشان داده شده است، تغییرات ولتاژ خروجی نهایی بسته به موقعیت سوئیچ، ضرایبی از 1.0 ولت خواهد بود.
به بیان دیگر ولتاژ خروجی قادر است مقادیر 3 و یا 2 ولت را اختیار کند نه مقادیر اعشاری مانند 2.5 یا 4.6 .
با افزایش تعداد عناصر مقاومتی در شبکه تقسیم ولتاژ و همچنین استفاده از یک سوئیچ چند موقعیتی، تعداد مراحل سوئیچ گسسته افزایش خواهد یافت، که این عمل سطوح ولتاژ خروجی کوچکتر و دقیقتری را تولید خواهد کرد.
نمایش ولتاژ خروجی دیجیتال
عمده تفاوت موجود بین سیگنال ها یا کمیت آنالوگ وسیگنال های دیجیتال این است که، سیگنال های آنالوگ با گذشت زمان به صورت پیوسته و دائم تغییر میکنند، در حالی که یک کمیت دیجیتال تنها دارای مقادیر گسسته و پلهای (گام به گام) HIGH-LOW است.
برای مثال: کلیدهای روشنایی معمولی، تنها دو حالت روشن (HIGH) و یا خاموش (LOW) را ایجاد میکنند و لامپ تنها قادر است در هر موقعیت سوئیچ مشخص، تنها یکی از حالات روشن و یا خاموش را تجربه کند. در نتیجه فاصله‌ای بین تولید خروجی دیجیتال ON_OFF وجود نخواهد داشت.
از طرف دیگر، نوع دیگری از سویچ های روشنایی به نام دیمر (Dimmer) با تولید یک خروجی آنالوگ، دامنه متغیری از حداکثر روشنایی تا خاموشی مطلق نور یک لامپ را ایجاد میکنند.
برخی از مدارها، توسط مبدل های تبدیل سیگنال آنالوگ به دیجیتال (ADC) و همچنین مبدل سیگنال دیجیتال به آنالوگ (DAC)، سیگنال های خروجی را به نوع خروجی دلخواه تبدیل میکنند. در هر صورت، سیگنال ورودی یا خروجی دیجیتال معادل مقدار باینری یک سیگنال آنالوگ خواهد بود.
سطوح منطقی دیجیتال
در تمام مدارهای الکترونیکی و کامپیوتری، تنها دو سطح منطقی مجاز به نمایش یک وضعیت واحد هستند. این سطوح با عنوان منطق 1 و منطق 0 و یا HIGH_LOW و OF_ON معرفی میشوند. اکثر سیستم های منطقی از منطق مثبت استفاده می کنند، در این صورت منطق 0 نشان دهنده‌ی ولتاژ صفر و منطق 1 نماینده ولتاژ بالاتر است. به عنوان مثال ، 5 ولت در منطق TTL.
به طور کلی جهت جلوگیری از بروز خطا در مدارهای منطقی، تغییرات سطوح ولتاژ از 0 به 1 و یا 1 به 0 بسیار سریع اتفاق خواهد افتاد.
در استاندارد TTL (Transistor Transistor logic)، دامنه ولتاژ ورودی و خروجی IC ها دارای محدودیت مشخصی است. این محدودیت‌ها سبب دقت در تعریف مقدار منطق 1 و 0 خواهد شد.
سطوح ولتاژ ورودی و باینری یا دودویی چیست؟ خروجی TTL
بر اساس تعریف فوق، هنگام استفاده از منبع تغذیه +5 ولت، هر ولتاژ ورودی با مقدار بین 2 و 5 ولت به عنوان منطق 1 و هر ولتاژ ورودی با مقدار کمتر از 0.8 ولت به عنوان منطق 0 شناخته می‌شود. به همین ترتیب در حالی که خروجی یک گیت منطقی بین 2.7 و 5 ولت باشد، نشان دهنده منطق 1 و هر ولتاژ خروجی با مقدار کمتر از 0.4 ولت نشان دهنده منطق 0 خواهد بود. این مقادیر با عنوان منطق مثبت شناخته میشوند.
در مدارهای دیجیتال و رایانه ها معمولا از اعداد باینری استفاده میشوند. دستگاه اعداد باینری تنها از دو رقم 0 و 1 جهت نمایش اعداد مختلف استفاده میکنند، از این رو برای کد گذاری و نمایش سیگنال های دیجیتال مناسب هستند.
دیدگاه شما